Lecą liście do spichlerza

wyrzeźbionego między robakami

w ziemi i niebie

Odgórnie malujesz dla mnie

ciepły obraz nadwrażliwy

na nastrój miejsca i jego nostalgię

Spotkałam w sobie tak wielu

potykających się

o zamazane melancholią liście

Jestem garścią tych skruszonych 

Usłyszane z bliska tłumy

nadchodzących z przeszłości

skopiowanych do wyobraźni zdarzeń

rozgniata Krzyż- klucz do nowego M

Za każdym razem kiedy siadam przy pianinie 

wiem że aby dograć wszystkie

przygotowane przez kompozytora nuty

muszę w drodze do siebie iść dłużej za Nim

Fale dźwiękowe  zawsze w objęciach

położonych na pościeli palców

razem z długą pauzą na końcu

dopływają do brzegu

sztormem