niebezpiecznie jest puszczać wodze fantazji.
rozkołysane karecisko może się wywalić z łoskotem,
zgnieść muślinowego ludka.

trzeba mówić papierem, język ma być nieplastyczny.
albo: litery ze styropianu, strzępki gazy zamiast głosek!

choć czasami przychodzi do głowy kraczliwa myśl, że
co, jeśli jestem jak wyjątkowo krewka mysz,
która uwiła gniazdo z bebechów kasety wideo,
siedzi w mieszkanku ze starej taśmy,
jaką zapamiętale wyrwała zębami i nie ma pojęcia,
że ogołociła szpule fałhaeski z hard porno.

nie wie, że na czarnej sieczce, w której ma legowisko były
nagrane takie arcydzieła kinematografii, jak Analfrodyta,
Martin i gorące dziwki, Fist job. nigdy nie widziała
człowieka i przede wszystkim w szarej główce
nie pomieściłoby jej się, że można
zarejestrować obraz, utrwalić chwile.

może jestem jak szczęśliwy dureń, co je kasze i cieszy się,
że jest od niej mądrzejszy, patrzy na eternit pokrywający
dach stodoły i ma radochę, bo umie zliczyć do dwustu.
a eternit, głupiutki - nie.

aż boję się stwierdzić, że ogrom rzeczywistości
jest niemożliwy do poznania w całości.
że schlałem się wewnątrz jaskini platońskiej
i nawet cieni nie widzę, na ścianach tańczą
deliryczne ćmy. usiłuję je złapać, zabić.
albo przytulić.

...a jakby jednak trochę przyfantazjować?
za szafą, albo pod fotelem jest planeta, której nie dane
mi będzie zobaczyć. podrzeczywista Ziemia-Ciemnia
oblana Oceanem Tetydy, w którym pływają cudaczne stwory:
wodne motyle na motocyklach, rybokształtne parowozy,
szczury koralowe poruszające się na drezynach.

czy da się tam wniknąć inaczej, niż tylko w wyobraźni?
wsiadam za kierownicę (Castagna Imperial Landaulet,
koncepcyjny samochód bez silnika, de facto - bezwóz).

"jedynka". ruszam z piskiem opon. zderzenie
z... (dopowiedz, czym według ciebie jest bariera).
nieistniejące auto dachuje.

...więc trzeba trzymać cugle, kiełznać się, tonować.
niech nadal pływają, motylki,
wiją się cienie na ścianie groty.