Wyczuwam tu, Jarku, jakiś dysonans, bo niby unosicie się razem, a ona odwrócona plecami, czyli jakby niezainteresowana.
W prostocie słowa zakląłeś obrazy, pełne jesiennej nostalgii.
Jesień to moja ulubiona pora roku, stąd wszystko, co czytam o niej raduje me serce
Operujesz krótkimi kadrami, co sprawia, że wiersz jest płynny i dynamiczny.
Podoba mi się taki zabieg.
Pomijasz warstwę opisową, skupiając się głównie na impresjach.
I dlatego wszystko to jest takie ulotne.

Lubię wiersz, gdzie wszystko niby jest piękne i świetnie się czyta, ale pojawia się element, który to wszystko łamie i w tym przypadku jest: "a ty odwrócona plecami". Wyobraźnia szaleje, bo dlaczego "ty" jesteś odwrócona plecami. Pewnie Ty Yaro to wiesz, ale ja, jako czytelnik mocno się zastanawiam. Posypały się pytania w mojej głowie, uruchomiła wyobraźnia. Jestem bardzo wrażliwa na opisy piękna przyrody, ale gdyby to był tylko opis piękna przyrody, byłoby mi czegoś bardzo brak, a Ty na koniec wprowadzasz coś genialnego, niepokój, otwartą przestrzeń dla czytelnika. Pozdrawiam
Agnieszka