pragnę zadedykować ci
wieczność
okazały bukiet pozłacanych liści
zebranych sercem
w sennym parku

nieubłaganie skrada się jesień
lecz moje dni nie są krótsze
światłość
rozsiewana przez twoje dłonie
niesie mnie ku porankowi
gdzie masz odwagę zaczekać
przyodziany w nowo narodzone mgły
rumiany jak niebo
okraszone jutrzenką

biorę w ramiona niedokończony sen
sprawiam że miłość należy się
nam obojgu
ściskając w ramionach
to ciepłolubne uczucie
szukamy schronienia w sercach
tam nie pada deszcz
nie docierają łzy

na samym początku
wręczam ci pragnienie
aby stało się również twoim
na wstępie daję ci odejść
bo wiem że wkrótce
otworzę dla ciebie okno

stoję przy parapecie
rozmawiam z gwiazdami
szepcę do ucha nocy
wiem
powrócisz
kiedy uśmiechnie się we mnie dusza
kiedy moje sny odnajdą
przyszłość