nie mogę spać kiedy światło gaśnie
o tak wczesnej porze
nie umiem żyć
gdy samotność należy się
tylko zaginionym

delektuję się usychającymi myślami
ubieram w gasnące pocałunki
wszystko aby poczuć
przejaskrawiony wszechświat
niedokończony padół

przemijam z pięknym spojrzeniem
prosto w czas
z jutrzenką co nie zasłużyła
na ciemność
czarny jest mój nieudany uśmiech
łzy przekrzykują się nawzajem
przybędę
zanim rozbudzisz się
w obcej przyszłości

nie pozostanie po mnie senna mara
nie otrząsnę się z lęku
który podziwiam
w krzywym lustrze
pamięci

nie chcę budzić się
pośród tysięcy twarzy
których nie zdołałam poznać