Zapach dłoni, pieszczota ust, oaza. Jesteś.

Marzenia zmiksowane z lodem. Nareszcie.

Chciałaś uciec, odrzucić namiętność, swoje ja.

Dlaczego?

Dotykam nosem ciała, językiem zamiatam przeszłość.

Tyle pragnień, bajora zamienione w morza, oceany

bez imion, szept o czwartej nad ranem. I cisza.

Wyrwane ramiona. Zasypana studnia.

Wierzyłem, że kiedyś wrócisz, z nagością ci do twarzy,

i ta szkolna mina, niepewność, zamglenie w oczach.

Trzask migawki, studio na trzydziestym pietrze, i ja,

potwornie spragniony życia, twój cień i oprawca.

Już na zawsze bez słów.