Gdy zaszepcze Ci magnolia, tańcz do utraty tchu melodię zakochanych, a Księżyc, ten wieczny zawadiaka, uśmiechnie się pod nosem z zadowoleniem, że jego promienie nastrajają do amorów.

Słońce może obudzić się w nas w najmniej oczekiwanym momencie, kiedy wszechmocne Przeznaczenie spłynie na nas ze swoją wolą, i wtedy jest kwiecień w grudniu, a my mamy skrzydła.

Tańcz, bo tańczysz taniec radosny i pogodny, daleki od trosk i smutków.
A cóż piękniejszego na tej ziemi w zimie, jak słoneczny taniec.
Zatem idź w stronę słońca z magnolią w dłoni

Valerio.

Może tylko mała zmiana w treści i zmiana zapisu. Oprócz tego ok.

tańczę z płatkami
szeptanymi melodią magnolii

w uśpionym pąku
otwieram słońce