Cytując bardzo słuszne słowa za --
Sylwia Rohde

Tak naprawdę cała ta machina filmowa to tylko drugi bohater w tle, bo książka traktuje przede wszystkim o piciu, a cała reszta to tylko pretekst, by pić. Bo czy źle, czy dobrze to zawsze jest to dobry pretekst. Tylko, że u Bukowskiego nikt nie zna słowa pretekst, bo picie tam jest nieoderwalnym fragmentem każdej akcji, czy to się właśnie przebudzasz, czy kręcisz scenę, czy właśnie kłócisz o wypłatę – tak, nawet wtedy, ty i twój przełożony pijecie choćby małego drinka. Zresztą alkohol u Bukowskiego to nieodłączny towarzysz głównego bohatera, bez którego żadna z powieści nie mogłaby się obejść.

Bardzo trafione słowa w kontekście osobowości wielkiego poety, który jakże z rozmachem oraz niezależnie od wszystkiego wbił klin pomiędzy poezję, a swój odrapany z wszelkich złudzeń alkoholizm. Tutaj oczywiście jest całe pole do dyskusji i rozważań. Odnosząc się do Twojego słowa -- jak najbardziej słusznie odnosisz się do podmiotowości poezji Bukowskiego. Zawsze i wszędzie powtarzam oraz będę powtarzać - Bukowski uczynił ze mnie poetę niezależnego oraz odpornego na, powiedzmy wrzody na dupie w postaci -- jałowej oraz symetrycznej dendrengolady. Oczywiście, to nie jest tak do końca, że ulegam. Zawsze i wszędzie szanuję zdanie drugiego człowieka, jak poezji. Zawsze i wszędzie, jednakże pójdę już dziś własną drogą - bogatszą o własne i tylko własne doświadczenia. Nie uznaję poezji, która idzie zgodnie z nurtem i zawiera w sobie bogate, poetyckie figury -- które jednakże nie mają nic wspólnego z doświadczeniami poety - jako człowieka. Bardzo rozległy temat. Życzę dużo zdrowia oraz pomyślności w nowym roku i dziękuję za miłe słowo