Chciałbym móc zobaczyć, jak umieram - Bernierdh
Proza » Miniatura » Chciałbym móc zobaczyć, jak umieram
A A A

Patrzeć sobie powolutku, jak światło opuszcza moje oczy; jak stają się matowymi, szklanymi kulami, wypełnionymi jedynie cichutką, rozległą ciemnością. Coś podpowiadałoby, że gdybym ich dotknął, opuszki moich palców zagilgotałby delikatny chłód, ten sam, co od poręczy schodów, gdy późną nocą opieram się o nią, bo nie mam siły wyjść z tunelu metra, by jakoś doczłapać do domu.
Być może będę wtedy już stary, ze zwisającą skórą zwiniętą w grube zwały, spomiędzy których będzie dało się wygrzebać pozlepianą ropę, rulony szarego brudu i farfocle wyschniętych łez. Ciało będę miał poprzerywane głębokimi bruzdami, do których będzie można zajrzeć i znaleźć w nich moje najgorsze, najtrudniejsze wspomnienia. Drobne pajączki pęknięć, niczym na starej skórzanej kanapie, będą pokrywać moje oczy i paznokcie, a włosy zmienią się w cieniutkie nitki rzadkiego jedwabiu, z których bliscy ukręcą mi ten ostatni, słabiutki, najdelikatniejszy stryczek.
Nic nie będę już ważył, więc i tak mnie utrzyma.
Być może jednak będzie to jutro. Spojrzę wtedy w lustro zawieszone w łazience – to samo, w które plułem zawsze śliną, zmieszaną z pastą, zmieszaną z krwią – i nie poznam człowieka, który się w nim odbija. Nie będzie miał w sobie tego przestrachu, że za chwilkę wywinie się na drugą stronę, że jak jeszcze raz zakręci korbką to wyskoczy z niego z wrzaskiem diabeł.
Zagrzechotam maleńką buteleczką, w której kryją się wszystkie moje białe flagi i wywieszę je co do jednej, a potem obleję wódką, litrami wódki, wiśniówki, czereśniówki, cytrynówki, brzoskwiniówki i tej czystej, tej najbliższej, najbardziej znajomej, i podpalę je w cholerę.
Wejdę w ten ogień i wreszcie będzie mi ciepło.
A może owinę się w kołdrę, w rulonik, tak ściśle, że sam stanę się moją kołdrą, że zlepi mi się ze skórą, że włókna mnie i bawełny zwiążą się ze sobą w takim uścisku, w jakim powinienem samego siebie miłośnie udusić. Staną się jednym, miękkim zwitkiem materiału, którego nikt nie zgniecie, bo tego się przecież nie wyrzuca, tylko chowa do szafy, bo kiedyś się jeszcze przyda.
I będę tak patrzył sobie z boku, jak śpię spokojnie w szufladzie, czekając na to jutro, gdy mój siostrzeniec przypomni sobie na ostatnią chwilę, że pani kazała przynieść na technikę jakieś stare szmaty. Pójdę z nim do szkoły i pomyślę, że jeszcze trochę w nim przetrwałem.
Nie umrę tak do końca, jedynie w swojej niezwykłości. W myślach i własnych osobistych wszechświatach, w lękach, w mówieniu, w kochaniu, krzyczeniu. Ale zostanę w codzienności: w projektach na technikę, które kładzie się w gablotce za szkłem, żeby patrzyły codziennie, jak bliscy jedzą na śniadanie jajecznicę ze szczypiorkiem, a przed Wielkanocą myją okna dla Chrystusa.
I ta mała część mnie będzie spokojna. Będzie czuła się w domu.
Będzie oddychać tak głęboko, jak tylko będzie chciała.
I wcale nie będzie marzyła, by zniknąć.

19.09.2023

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Bernierdh · dnia 13.01.2024 16:27 · Czytań: 452 · Średnia ocena: 4,5 · Komentarzy: 6
Komentarze
Darcon dnia 13.01.2024 16:37
Ciekawa miniatura, sporo sugestywnych opisów. Podobały mi się zwłaszcza te w drugim akapicie. Chciałem nawet zacytować najciekawsze, ale w zasadzie musiałbym zaznaczyć cały akapit. :) Oczywiście reszta utworu jest równie dobra.
Przyznaję, że nie czytałem wcześniej takiego przedstawienia umierania, nie czytałem nawet nic podobnego. A choćby na tym portalu przewija się przez moje ręce pewnie kilkaset utworów rocznie. Z jednej strony niektóre fragmenty mogą być postrzegane jako obrzydliwe lub obleśne, ale z drugiej strony, o dziwo, nie ma w nich sztuczności ani pozy, a wręcz brzmią bardzo naturalnie, doskonale komponując się z resztą scenerii.
Bardzo chętnie zobaczyłbym obraz filmowy do Twojej miniatury.
Dobra robota, podobało mi się.
Pozdrawiam.
valeria dnia 13.01.2024 16:56 Ocena: Świetne!
Podoba się :) czuć każdą cząstkę siebie;) doczłapać się jest:)
Bernierdh dnia 13.01.2024 22:34
Ogromnie wam dziękuję i pozdrawiam ciepło :)
Optymilian dnia 31.01.2024 23:04
Cytat:
far­foc­le wy­schnię­tych łez.

Cytat:
Drob­ne pa­jącz­ki pęk­nięć, ni­czym na sta­rej skó­rza­nej ka­na­pie, będą po­kry­wać moje oczy i pa­znok­cie, a włosy zmie­nią się w cie­niut­kie nitki rzad­kie­go je­dwa­biu,

Dobry pomysł na miniaturę. Brakuje tylko realizmu. To raczej fantazja na temat zmian pośmiertnych, a nie korzystanie z "plastyki" prawdziwych objawów. Pewnie takie było założenie, ale mam brzydki zwyczaj wizualizowania sobie tego, co czytam i tutaj potykałem się, nie wiedząc do czego opis dąży. Dalej jest lepiej.
Zbigniew Szczypek dnia 19.02.2024 00:56 Ocena: Bardzo dobre
Bernierdh
Nie było mnie w tedy, więc piszę teraz ;)
Jest OK, z jednym wyjątkiem - "być/będę/będzie/będą" - cały natłok bycia w przyszłości, może zamierzony ale mi uwiera, w tak krótkim tekście.
A poza tym dobrze odbieram i rozumiem. Każdy, na różnych etapach życia wyobraża sobie przyszłość, dotyczącą konkretnie zakończenia "działalności na Ziemi", i im bliżej tego terminu, tym są one częstsze. U Ciebie jest rozterka - z jednej strony chcesz mieć wpływ na ów koniec(otruć, zapić, podpalić się), jednak z drugiej pozostać, choćby w ukryciu, niepozorny obserwator, gdzieś w szkolnej gablotce lub rodzinnym kredensie, łakomie wsłuchany, czy aby ktoś nie wspomni, może siostrzeniec? Trudno jest odejść, jeszcze trudniej zrobić to w samotności, a jeszcze gorzej dodatkowo nie mieć na to wpływu, np.: przykuty do łóżka. Mam nadzieję, że "ta maleńka część" Ciebie, będzie miała dobrze, zakorzeniona w pamięci bliskich i przyjaciół
Ciekawy tekst i z racji ważnego tematu, jaki porusza, wart dopracowania, może rozwinięcia.
Pozdrawiam serdecznie - Zbyś ;)

P.S.
Jak będzie bardzo żle, to się wysadzę z dala od cywilizacji, ewentualnie z grupką ruskich sołdatów, no chyba, że nie zdążę :D
Bernierdh dnia 10.03.2024 22:11
Ogromnie wam dziękuję i pozdrawiam ^^
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
pociengiel
13/11/2024 12:05
dzięki »
przyszycguzik
13/11/2024 08:52
Klimatyczne, sensualne - fajne. »
przyszycguzik
13/11/2024 00:35
Obrazek, widokówka – z odrobiną bólu w środku, żeby nie… »
przyszycguzik
12/11/2024 22:12
Fascynujące, tajemnicze, zielone. »
przyszycguzik
12/11/2024 21:58
Pierwsze dwa wersy i już za dużo skojarzeń, jak na mój pusty… »
przyszycguzik
12/11/2024 21:57
Bo nie kanciate i nie chropowate? ;) Okrągłe to takie jest,… »
retro
12/11/2024 18:13
:) Dlaczego obłe? »
przyszycguzik
12/11/2024 15:39
Mnie też się zdarza, ale coraz mniej mam w sobie… »
gitesik
12/11/2024 12:38
Małe "ale". Są jednak osoby które komentują… »
Hubert Z
12/11/2024 10:40
Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu. Jeszcze raz… »
Hubert Z
12/11/2024 10:38
Dziękuję Valerio :) »
Hubert Z
12/11/2024 10:37
Witaj Valerio, dziękuję za odwiedziny i ocenę. Pozdrawiam… »
valeria
11/11/2024 19:45
Fajna seria wspomnień:) »
valeria
11/11/2024 19:44
Miłe wspomnienie, miałam trochę inne:) »
valeria
11/11/2024 19:43
Rzeczywiście bardzo fajnie poczytać. Też bym oddała… »
ShoutBox
  • ajw
  • 01/11/2024 19:19
  • Miło Ciebie znów widzieć :)
  • Kushi
  • 31/10/2024 20:28
  • Lata mijają, a do tego miejsca ciągnie, aby wrócić chociaż na chwilę... może i wena wróci... dobrego wieczorku wszystkim zaczytanym :):)
  • Szymon K
  • 31/10/2024 06:56
  • Dziękuję, za zakwalifikowanie, moich szant ma komkurs. Może ktoś jeszcze się skusi, i coś napiszę.
  • Szymon K
  • 30/10/2024 12:35
  • Napisałem, szanty na konkurs, ale chciałem, jeszcze coś dodać. Można tak?
  • coca_monka
  • 18/10/2024 22:53
  • hej ;) już pędzę :) taka zabiegana jestem, że zapominam się promować ;)
  • Wiktor Orzel
  • 17/10/2024 08:39
  • Podeślij nam newsa o książce, wrzucimy na główną:)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:33
  • "Czterolistne konie" wyszły na początku września, może nawet gdzieś się wam rzuciły pod oczy ;)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:32
  • Bonjour a tout le monde :) Dawno mnie tu nie było! Pośpieszam z radosną informacją, że można mnie zakupić papierowo :)
  • mike17
  • 10/10/2024 18:52
  • Widzę, że portalowe życie wre. To piękne uczucie. Każdy komentarz jest bezcenny. Piszmy je, bo ktoś na nie czeka :)
  • Kazjuno
  • 08/10/2024 09:28
  • Dzięki Zbysiu, też Ciebie pozdrawiamy. Animujmy ruch oddolny, żeby przywrócić PP do życia.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty