Ilekroć czytam wiersze ocierające się o ciepłą erotykę, zawsze uśmiecham się pod nosem, że są jeszcze ludzie, którzy wiedzą jak osnuć to w płaszcz delikatności, jak dać temu duszę i ciało.
Iwonko, znów dałaś mi radość.
Piszesz tak, że człowiek nie wie, czy noc czy dzień, ale wie, że to, co czytał miało mięsień i było przejawem czystego piękna.
Było to coś, co czekało, by to przeczytać.
Poważnie, dobry wiersz broni się sam.