napchało się aż pod sam kabłąk! wiklinowy
koszyk trzeszczy w posadach, niemal się rozpęka!

chyba nie ma prostszej metody "zbierania",
jak... stanięcie w głuszy, milczenie. same się cisną!

ledwie zdążyłem wziąć głębszy oddech - proszę,
ile cudów powskakiwało: są brzydkie przygody
typu zaśnięcie z papierosem, albo za kierownicą,

piosenki z nieco zmienionymi linijkami
("A my tak stałopalni"), ponadłamywane powiedzenia
("sam sobie zerem, pyskaczem, zanętą"),

obrazek mojej twarzy, wełna wprawnie posplatana
drutem. i zdjęcie: ty z twarzą tak czerwoną, jakbyś została
napadnięta przez mobliny punkt farbiarski,

jest idolek, którego mi ukradziono w podstawówce,
plakietki z gimnazjum, licealne tarczki (na każdej
- podobna dziewczyna).

znalazły się dawno zagubione zawieszki, poglądy,
szyjki od butelek po taniej oranżadzie,
linki do pornoli, PDF-y z mdłą literaturą,
i wspomnienie, że miałem coś w kieszeni, w sercu,
pod językiem. ale rozpuściło się, bezpowrotnie.