Wiem świrze

Mam gdzieś pyskówki z psycholem.

Właśnie przez takie arbitralne, anonimowe oceny bez uzasadnienia, nie przepadam za tym portalem.
Helka na HuH zorganizowała to dużo lepiej.
Dzięki za ocenę.

Ta strona kiedyś kwitła. Byłem na niej od 2014 roku.
Zasady nic się nie zmieniły, ale byli bardzo wartościowi komentatorzy.
Teraz ta formuła po prostu zniechęca.

Roninie
Chciałem się tylko odnieść do wypowiedzi Jacka L. - częściowo ma rację - tak, to niedokończona historia, jak życie, jednak wina zawsze jest gdzieś pośrodku; a "para" wydaje mi się być całkiem na miejscu - nawiązuje do wcześniejszej pary reklamówek, tego co zabieramy ze sobą, także fragmentu miłości, uczuć; może oznaczać także parę w środku auta i w cale nie musi chodzić od razu o wilgoć, ona pojawia się później, tu raczej chodzi o bycie z inną kobietą i to niekochaną; "wilgoć" - efekt taniej "miłości"(może z tirówką z głupiej zemsty) i w konsekwencji wilgoć na twarzy - z żalu, za tym, co bezpowrotnie utracone; z połączenia, tych dwóch "wilgoci" - para na szybach.
To tyle, co przyszło mi do głowy, pod wpływem wiersza.
Podobał mi się. Pozdrawiam - Zbyszek

P.S.
Ty Roninie nie "zaptaszasz" komentarzy, pomocnych lub nie, dziękując w ten sposób czytelnikowi, za odwiedziny i emocje. Ja z kolei nie zawsze oceniam i tu właśnie oceny nie będzie.

Jeśli ludzie płaczą to znak , że są ludźmi a nie robotami. Zazwyczaj pozwalamy sobie na łzy gdy znajdziemy bezpieczną przestrzeń lub gdy jest nam wszystko jedno ...Szkoda , że narrator nie zdradza szczegółów tego co się dzieje. Wiemy tylko , że zaczyna nowy etap w życiu(walizki, podróż samochodem )i jest mu smutno. Od samego początku wiersz wzbudza ciekawość jakby dotykał prawdziwej historii . Czuję lekki niedosyt z powodu zakończenia ale tylko lekki

Chciałeś zostawiać przestrzeń i zostawiłeś. Jest to wyczuwalne i mi się podoba.
Te małe rzeczy, które mogą brzmieć jak niedokończone lub niedopracowane, czynią ten wiersz ciekawszym. Można dołożyć do tej historii wszystko co się przeżyło... wyzwala emocje, chyba po to jest poezja.

parę reklamówek wspomnień
szeleści w bagażniku
jak to bagaż nieprzypięty pasami
mojej pamięci

Fajne to!
I wycieraczki co zbierają deszcz i winę.

A od wewnątrz para bo też wilgotno - też bo na zewnątrz pada deszcz, czyż nie? A w środku bo lecą łzy.

Język i metafory ciekawe. Tytuł zbyt dosłowny. Przydałoby się więcej dystansu.

Być może właśnie tak Tarkowski adaptowałby prozę Dostojewskiego na język filmu. Mam na myśli wieloznaczny motyw deszczu. Tutaj deszcz pada (=oczyszczenie, odpuszczenie win) na samochód, a nie na PeeLa. Ten wybrał ucieczkę z ukradzionymi pieniędzmi. Bębnienie w blachę dachu jak dzwon z Andrieja Rublowa. W wyizolowanym świecie, w samochodzie, wilgoć (inna postać wody - inne znaczenie symbolu) ateistyczna (pot ze stresu?). Mimo oczekiwanego życia w skowronkach*, dręczące pytanie** komu lecą łzy?.
____________
* Zbrodnia.
** Kara.