Panie Zbyszku,
Doceniam wszystkie Pańskie uwagi. Zanim odpowiem, zapytam - owa ,,prostość rymów" dotyczy się ich podobieństwa i silnego współbrzmienia (faktu iż każdy jest po półtorej sylaby itp.) czy też ich podobieństwa gramatycznego (np. rymujące się dwa rzeczowniki w tym samym przypadku)? Może coś jeszcze innego? Z niecierpliwością wyczekuję Pańskiej odpowiedzi.

Dziękuję i pozdrawiam,
Szpil

Rzeczywiście może troszkę mgliście, chodzi o ,,na kształt kary Tantala" - nie mogąc dotknąć tego co pode mnę (ludzkie), jednoczenie będąc niezdolnym do sięgnięcia ponad siebie - do tego co boskie. Mam nadzieję że to troszkę rozjaśni sytuację.
Dziękuję za sprecyzowanie swojego stanowiska odnośnie rymów. Tak, ich ścisła gramatyka jest celowym zabiegiem. Jestem świadom ich odstępu, banalności w oczach niektórych. Na razie nie staram się być przełomowym - bolą mnie poeci starający się o stanowisko nowego Dantego, nie wykazując się przy tym wysiłkiem do szlifowania warsztatu. Każdy ma rzecz jasna swój styl, ja w formie odnajduję swój. Oczywiście, nie każdemu musi się to podobać, tym bardziej można uważać to za banalne czy przestarzałe. Ale o to właśnie chodzi - ma pobudzać myślenie, być prowokacyjnym... Może ktoś w tym odnajdzie siebie, może komuś się spodoba - tego nie wiem. Pozostaję jednak otwarty na wszelką krytykę - bez niej nie można stawać się lepszym. Należy przyjmować na klatę strzały epoki, wychwytując przy okazji wszystkie wartościowe opinie kwestionujące mój (cóż, nie mój całkowicie rzecz jasna) styl, w tym Pańską. Dziękuję za poświęcenie czasu mi jak i mojej twórczości - po to przecież piszę. Liczę na Twoją wizytę pod moim następnym po(s)tem. )

Ponownie dziękuję
Szpil