Gdy usta ścieśnione a słońce
nad wyraz choć można oślepnąć
znów jesteś szczęśliwa
bo on jest tak blisko
i bliżej niż dalej do ciebie wrażliwszej
choć to wciąż odstaje
 
stłoczone w refrenie tej starej piosenki
ty taka mała o on taki wielki
jak grochy co płyną z kącików twych oczu
 
niepewny ruch głową
nie możesz zaprzeczyć
 
i tkwisz nieruchomo zastygłą poświatą
bo słowo za słowo pragnie i wybaczy
tą giętkość języka co znowu przemilczy
wcześniejsze obelgi gdy znów on był milszy
od kata co z tobą wyprawiał co chciał:
 
ciało bliżej ciała a miał to co miał
 
skostniała skorupka niewyklutych żalów
i wiesz, że to ciągle za mało za mało
bo wnętrze choć płonie miłością od środka
to wiesz, że po połknięciu środków od żołądka
w którym są trawione nadzieje i dawka
błogiego półśrodka po słownych utarczkach
 
zamarzły marzenia pojawił się lód
półśrodek zadziałał tak pół koma płód.
 
 
kwiecień 2024