Chciałbym powiedzieć Tobie wszystko
Tak od a do z
Byś mogła pojąć całość 
Zrozumieć 
Tak byśmy stali się jednym
Bym nie krył części siebie
Nie chował się wciąż udawał 
Nie wstydził się
Różnorodności uczuć
Ale nie wiem jak
Nie potrafię... 
Choć umiem tak dużo 
Poukładać i podać 
Tak byś poczuła 
Byś wiedziała co noszę w środku 
Nie potrafię...
Nie chcę wystraszyć 
Zasmucić 
Martwić 
Ale jak?
 
Mógłbym napisać barwnie
Że myśli jak stado kolorowych ptaków poleciały
Jak rozwiały się 
Niczym pojedyncza chmura na błękitnym niebie
Jak komar co męczy przy uchu spać nie daje
Klaps i cisza tak nagle
Mordercza pustka
Że natłok uczuć jak przypływ atakują masą
A odpływ odsłania dna smierdzące wnętrze
 
Tak prosto
Mógłbym pomalować 
Przyprawić do smaku
Skusić zachęcić 
Ale wtedy nie będzie już szczerze
Nie będzie prawdy
Będzie oszukiwanie 
Udawanie by ukryć by zmiękczyć 
Wypłaszczyć
By udawać i trwać 
I hodować część siebie w sobie 
I cierpieć w środku 
Byś Ty nie musiała...
 
Choć najgorszą krzywdą by było 
Gdybyś mną się stała...