Wariatka

trzeba być nienormalną

żeby wiersze pisać

pokręcone światy zmyślać

ciernie

echa

odbicia w lustrach

parabola paralela onomatopeja

miękkie upadanie w zmyślenia

skrzące świszczące słowa 

niosą mnie po lodzie

wprost do wielkiej dziury w ziemi

w nieskończoność trwa opowiadanie

o Don Kichotach na wiatrakach

i Dulcynei w krzakach

trzeba być wariatką

żeby tak zmyślać kłamać

tworzyć rymy z głupoty

no bo kto uwierzy

że można huśtać się na promieniu słońca

grać w szachy z diabłem

rozmawiać z sobą o sobie

przyznaję się do krzywdzenia rzeczywistości

nie trzeba mi nawet kielicha

by zrobić z teraźniejszości negatyw.

widzę to czego nie słychać

nie rozumiem prostych słów

bełkot w lot pojmuję

popełniam zbrodnię doskonałą 

na wyobraźni