Czas

Przechodzi niepostrzeżenie czas pan, pan czasu

Nie pyta cię o zgodę, nie zamkniesz drzwi zawczasu

Wkrada się w twoje życie, wręcz włazi w nie z butami

Wypełnia je po brzegi latami, tygodniami, a nawet sekundami

Pełno go dookoła, wciąż płynie i przecieka

Nie oszczędza rośliny, zwierzęcia i człowieka

Wszystko mu się poddaje, nie da się go zatrzymać

Więc po co mrużyć oczy, brwi marszczyć i się zżymać

Przyjąć go trzeba ciepło, z upływem się pogodzić

Z uśmiechem spojrzeć w lustro i siwy włos pogładzić.