Jak bardzo by się chciało mieć takie sny i marzenia jak w tym wierszu. O letnich dniach i bez troskich zabawach prawie jakby te sny były wspomnieniami z dziedziństwa. Gdzie marzenia były proste i prawdziwe, a wszystko nas uszczęśliwiło. Teraz można tylko pomarzyć o takich snach lipcowych. Niestety teraźniejsze marzenia już nie mają smaku malin, bo pochodzą z pustych telefonów. Nie dziwię się, że podmiot liryczny nie chce zostawić tych snów.

Lilu, piękny feeling stworzyła w tym kawałku.
Bo czyż życie nie jest snem śnionym we śnie jak ongiś pisał geniusz poezji Edgar Allan Poe?
Twój wiersz jest piękny i bardzo naturalny - nie ma w nim sztuczności i pokracznych metafor-potworków, jest szczera prawda o tym co między nami, wami, nimi.
I czułość, która pobudza wyobraźnię.
Bo tylko takie utwory są w stanie poruszyć mnie i coś we mnie pozostawić.
I Tobie się to udało, bo piszesz sercem, nie rozumem.
A to wielka sztuka.