Jaago
Pewnie przyklasnąłbym Gitesikowi - tak, wiersz porusza ważny temat wspomnień - i tak jest istotnie ale kotwice... No i wiersz przez te, malowane niegdyś symbole, nabiera innej barwy, tym bardziej że jest sierpień. I tak biały wiersz świeci niczym neon, biały symbol na ścianach domów, w których nie zapomniano o wolności i walce o nią. A polskie sierpnie zawsze były szczególne, nie tylko ten '44 ale i następne, także te lat 80-tych, gdzie gówniarze, podobni swoim rówieśnikom z lat 40-tych, nie pozwalali zapomnieć, że naród wciąż walczy.
Kotwice, to dla mnie przynajmniej symbole walki ale nie tylko o wolność i niepodległość ojczyzny, również walki, jaką toczymy sami ze sobą, z własnymi słabościami, szczególnie, gdy odchodzą bliscy nam ludzie. Czasem też mamy dość walki, "zarzucamy kotwicę" zaczynając życie od nowa, niektórym udaje się "stabilizacja", inni muszą znów zerwać "łańcuchy" i walczyć "kotwicą", nie znajdując "spokojnych wód". Pamięć o "rejsie i przebytych milach morskich", utraconych towarzyszach i bliskich nam osobach trzyma nas przy życiu. Tak naprawdę to my jesteśmy "kotwicą", to dzięki nam znowu ożyli!
Pozdrawiam serdecznie - Zbyś