Skoro chcesz mówić o zapomnieniu, musisz pamiętać
w najdrobniejszych szczegółach. Po części historia
chorobowych zmian, po części dzika karta, jak sztuka
krojenia mięsa, uchwycona w ludzkiej martyrologii
 
na kartach Life Studies. Są książki i książki, lecz odległość
między nimi powiększa się, myląc z czasem w narracjach.
Wnętrza – jakie kto wypatrzy,  przodkowie – na ile kurczowo
trzymają się portretów. Nie na zawsze, a przecież żyją
 
z buntu i fermentu, latorośli rzuconych na posadzkę
kościoła. Łatwowierni do bólu, z gałązkami jemioły
w zaciśniętych ustach. Popatrz, jak uważnie się przypatrują
trudno jednak powiedzieć czy poznanie jest możliwe
 
już raczej trucie się farbą  z domieszka arsenu i kusząco
zielone soki matczynych  łożysk. Czuję, że nocą popływamy 
razem, daleko i głęboko, a jakby ktoś uderzył w gong, wezmę
następną szklankę i wypełnię ją po brzegi sodowym światłem.