Wiatr

Przyjemny, ciepły wiatr mej młodości

muska po twarzy i opowiada

szepcze do ucha coś o miłości

niczym projektant życie układa

Znacznie mocniejszy i bardziej zimny

nadciąga z biegiem kolejnych lat

on pokazuje świat całkiem inny

na szachownicy ustawia mat.

Rozwiewa piękne, pierzaste chmury

w których marzenia ukryte były

i ukazuje wysokie góry,

które horyzont szczęścia zakryły.

Wieje raz z lewej, raz prawej strony

miota mym życiem, jak oszalały

chcę stawić czoła, przejść do obrony

lecz jestem słaby, kruchy i mały.

Nagle ustaje, w zefir przechodzi

i znów do ucha mojego szepcze

wśród siwych włosów bezczelnie brodzi

i podpowiada — spróbuj raz jeszcze.

Mówi z ironią, ze mnie się śmieje

wie, że przeminął najlepszy czas

teraz spokojnie, przyjemnie wieje

gdy woli walki nie ma już w nas.