leżący za wsią kociak napuchł od wczoraj i
przypomina teraz dobrze odżywionego starego kocura
(coś jak Spaślak z Brygady RR). ale nie przytulaj się,
nie głaskaj.

niebo różowieje, więc będzie lało. mrużymy
oczy czując, jak przyszłe krople uderzają w powieki.
idzie miękkość, idzie bezwład.

i śnią się żuki skulone pod ciężarem opalizujących
pancerzy, znerwicowani akwizytorzy
prowadzący sprzedaż obtoczną
(kupisz pół grama - a reszta brunatnej kulki
przylepi się całkowicie za darmo!),

i ślinią się na nasz widok niepozoracy marzący, by
móc wrzucić się w koszty, zbudować szałas między
rubrykami i być wiecznie pomijanymi,
zaokrąglanymi do dwóch miejsc po przecinku.

zazdrość ich bierze, że taka u nas baśniowa bajzelina,
za wystrój wnętrz i kształt japsk odpowiada Giuseppe
Arcimboldo (co jeden to i śmieszniejszy jabłonos!),
że poszumnie tu i w pastelach, letnio aż do przesady.

są pazerni, najchętniej wydrapaliby z nas każdą
wizyjkę (skończyłaby poszatkowana szponami
na wióry, zanim zdążyliby ją donieść do pyska).

z albumu oprawionego w psią skórę
wysypują się zdjęcia. toczą po trawie.
zgrab, co do jednego, niech schną razem z
liśćmi, w stertce pod płotem.
niech tam zgniją.