Wielka woda

Mówili, ostrzegali — wiary nie chciałem dać,

Że hektolitry wody w minutę mogą spaść.

Sądziłem, że to ściema, że znowu straszą nas,

Żerując na emocjach lękliwych ludzkich mas

Kupujcie to i tamto, zabezpieczajcie dom,

Słuchałem jak reklamy z internetowych stron.

Nie chciałem w to uwierzyć, nie chciałem wiary dać,

Że deszcz tak bez ustanku przez tydzień może lać.

Potem spojrzałem w niebo, uderzył pierwszy grom

Strumień wody popłynął na mój rodzinny dom.

Nie byłem tym przejęty — technikę przecież mamy

Zbiorniki retencyjne, przepusty, śluzy, tamy.

Deszcz padał nieustannie przez cały dzień i noc

Wezbrane masy wody ujawniły swą moc.

Nie wytrzymała tama, runął żelazny most,

Dostrzegłem strach w swych oczach i zjeżył się mój włos.

Starania setek osób tej sile nie sprostały,

Co może zdziałać człowiek wobec takiej nawały.

Tu nawet Straż i Wojsko cudów sprawić nie może,

Dlatego na kolanach Ciebie dziś proszę Boże.

Nie pozwól, abym zginął w odmętów tej otchłani,

Daj odczuć mnie słabemu, że nie jesteśmy sami.

Ucisz wiatr szalejący i przepędź czarne chmury,

Niech woda już opadnie, odsłoni domów mury.

Wierzę, że będzie dobrze, gdyż ufność w Tobie mam

Gdy już woda opadnie, usunę błoto, szlam.

Powstawiam nowe okna, powstawiam nowe drzwi

W swoim domu zamieszkam, a razem ze mną Ty.