Nie jestem znawcą współczesnej poezji, lecz wiersz "Obojętność" zawiera czytelny komunikat.
Przesłanie sugeruje postawę pasywną i zarazem racjonalną. Lepiej się nie wtrącać i nie mieszać do cudzych spraw.
Teraz, kiedy już nie ta co dawniej dynamika w bicepsach akceptuję taką postawę:
Przed laty zdarzało mi się wchodzić w buty "sprawiedliwego szeryfa". Broniłem w czasie tanecznych imprez słabszych kolesi, ale świata nie zmieniłem na lepszy.

Niestety, awantury rodzinne i między sąsiedzkie, a także kibolsko/chuligańskie - były, są i będą.
Policyjne statystyki mówią, że w trakcie takowych najwięcej przypadków zabójstw. Więc lepiej od nich stronić, bo... jak pisze Autor:


Pozdrawiam

Januszu R.
Najpierw wrzuciłem tekst, a później przeczytałem Twoją publikację. Czyli myślimy podobnie - jesień ma to do siebie, że rozpamiętując lato, czujemy wyraźną różnicę, wraz z pochmurną pogodą, braku międzyludzkich relacji, tych pozytywnych, wszędobylska obojętność, przejmuje władanie nad naszym życiem. Czasem forma rymowana nie jest na miejscu, brzmi trochę sztucznie i banalnie, jak "wyliczanka domorosłego rapera" - przepraszam, w żadnym razie nie chcę obrazić.
Ale masz w przekazie oczywistą rację.
Pozdrawiam serdecznie - Zbyszek