Chociaż tak trudno mi iść przez życie, są upadki i wzloty. Cienką ścieżką podążam do światła, szukając lepszego świata. Mrok mnie otacza. Słucham przyrody, co do mnie mówi, i odgłosu wiatru. Wiatr popycha mnie do przodu. Nie jestem wyrocznią, jestem osobą, która ma swoje poglądy i chce, by świat był coraz lepszy. Zwierzęta mnie kochają, miłość okazują, drogowskazy drogę pokazują. Z myślami zagubionymi, oczami rozszerzonymi idę i ciągle szukam, ale nie wiem dokładnie czego. Jaki powinien być ten lepszy świat? Bardziej kolorowy, czy może bardziej empatyczny? Gdziekolwiek on jest, znajdę go.