Żyję od końca. Rozumiem urzędniczkę,

która wymagała pisemnej zgody

na pobyt męża z kraju ogławianych przez Chopina wierzb,

robienie przez niego rewolucji wielkich neologizmów.

Nie pasował do żadnego krawatu.

Nadpalona ospą twarz wybudziła ciekawość.

Urodziło się zaufanie, czyta rozpisaną dla mnie miłość,

nie przykręcam na noc wiatru

Umrze na migotanie serca pod mostem z lotnego piasku w klepsydrze.