wszystkie drzwi powinny otwierać się do środka.

zanim zamkną się serca

do posprzątania tego bałaganu

potrzebny będzie chaos, totalna wojna.

nie będzie ran ciętych, kłutych, postrzałowych,

tylko płomienie, pył i smród spalenizny.

rozdarte drzewa i skały

wydadzą z siebie przeraźliwy ryk,

czas wyjałowi wasze zmysły.

zapachy, widoki, dotyk

staną się wyblakłym wspomnieniem.

po wszystkim, w zgliszczach,

z prochów wypełzną

resztki człowieczeństwa

— otworzycie oczy.

a ci, którzy rozpętają to piekło

(najłatwiej jest się dorobić na wojnie),

wstaną od stołów, zaczną kleić

nowe maski prawdy.

pod nimi skryją

chciwość i hipokryzję.

was wpędzą w poczucie winy,

złe nazwą słusznym.

rozproszeni,

będziecie im klaskać, nie wiedząc,

że w nietykalnych bankach

rozmnożyli wasze pieniądze.

i z uśmiechem wziętym na kredyt

podziękujecie,

ciesząc się z niskiego oprocentowania.