Dziadkowie i rodzice jeszcze ciągną
myśli, wiążą powrósła z wstążkami Róży.
Dożywają w pamięci, ciszy tamtego świata.
Po przejściu frontu uwłaszczyła się wiarygodność,
rok do roku dwieście procent ponad zastane obierki raju.
 
Przebijają się do nieba przez wypominki.
Użytkowali wieczyste chłopskie milczenie.
Na uporze rodziło się trwanie na wieki wieków.
Do zakopcowania na nieuchronną wojnę
odchowanych resoraków apokalipsy.