By obudzić zmysły

czasami dobrze jest zapomnieć,

wyłączyć wszelkie odbiorniki,

odkleić wzrok i palce.

można wybrać się na spacer – do parku, lasu,

nieważne,

stawiać kroki powoli, chłonąc

zapach wilgotnej ściółki,

podążać tropem czujnej sarny,

spłoszyć ją oddechem,

usłyszeć szelest i trzask

pękających w pośpiechu gałęzi.

poczuć delikatny dreszcz,

wywołany kroplą zimnej rosy –

przyjemny dotyk spływający po szyi.

podziwiać splątane w uścisku drzewa,

przyglądać się tańczącej z wiatrem

paproci –

i dołączyć do niej, obudzonym.