mówisz że mnie pieprzysz 
ale tutaj jest zbyt zimno 
pustka w moich oczach cię połyka 
szybciej niż zdążysz poczuć nerwy 
jedna próżnia której nie chciałeś
a teraz nikt nie może uciec ani mieć władzy
to dla ciebie nowość
bez zdziwienia mrugam jak się gubisz 
milczące echo będzie mrugać
aż zrozumiesz
 
mój ból
jest pasywnie agresywny 
odpowiadam za to że go niosę 
dostałam to bez wiedzy tak jak i ty
teraz jestem zbyt zmęczona 
mrok gromadzi się na dnie jak cukier
którego nikt nie rozpuścił w herbacie
zasypiam bo sama muszę to mieszać
zbyt zimno niszczy mnie szklane echo 
dezorientacja przebodźcowany rozum