Nie wiem czy mogę wam powiedzieć,
nie wiem czy mogę wam się zwierzyć.
Tak bardzo nie lubię być samotna,
tak bardzo pragnę mieć kogoś obok.
Kogoś, kto mógłby się do mnie przytulić.
Kogoś, kto szeptał by mi miłe słówka do ucha.
Kogoś, kto by mnie kochał i szanował.
Ale nikt mnie nie chce.
Nie chce się do mnie przytulać,
szeptać do ucha miłych słówek.
Nikt mnie nie chce znać!
Jestem samotna.
Bardzo samotna.
W łóżku leżę sama...przytulam się do misia.
Tylko on mnie lubi.
Tylko on mnie kocha.
A może nawet to nie jest prawdą.
Może on nie umie mi powiedzieć,
że tak jak inni mnie nienawidzi...
Nie wiem... po prostu nie wiem...
Choć tak bardzo chciałabym wiedzieć...
To i tak nie wiem...
I jest mi z tym źle...