Właśnie dowiedziałem się,
kto z trzydziestu tysięcy krakowskich poetów
nie przyjdzie na mój, wymarzony przez siebie pogrzeb.
Nie znam procentów i czy doczeka.
 
Na portalu X wojna poplemienna,
po Habemus Papam zaporowe obłożenie ekskomuną.
 
Oczekują mnie sklepowe pierogi z mięsem,
żona, niczym niezdarta z drugiej strony tajnego lustereczka
Cindy Crawford, potwierdzi nasz zawiązek niemal namiętnie:
Garou pozmywasz.
 
A wczoraj, albo i dzisiaj, kiedy znów
nie bez powodu liczyłem na manowce,
nagle we śnie słabnący najstarszy szwagier,
jeden z czterech szwagrów Apokalipsy,
nie mógł przerwać eutanazji na własne życzenie.
I oszalał.