Jest raz do roku dzień życzliwości

W mdławych uśmiechów lukrze fałszywym

Bywa w zieleni też dzień radości

W gorycz wetknięty – dni nieszczęśliwych

I dzień pamięci o tym lub owym

(Sprzed lat trzydziestu lub nawet trzystu)

Dzień zakochanych (w pudrowym różu

Zwietrzałych perfum, podwiędłych listów)

Dzień świadomości (jednak bez wiedzy)

Albo bez skruchy – dzień pojednania

Bez samochodu dzień w kłębach spalin

Oraz dzień słuchu – bez wysłuchania

Bywa przyjaźni dzień – z nożem ostrym

W głębi kieszeni groźnie ukrytym

I dzień łączności – bez połączenia

Z innym istnieniem odrębnym bytem

Jest dzień przyrody – pośród betonu

I dzień samotnych – w objęciach tłumu

Lecz w kalendarzu jednej brakuje

Tej skromnej kartki – na dzień rozumu