Od porannej szklanki mleka
Na kraj własny wciąż narzeka:
Na kolejki do lekarzy
I na śmieci stos na plaży ,

Na trawniki obsikane
I na firmy – wyprzedane,
Na pazerność i głupotę,
Na sprzedaną łatwo – cnotę,

Na kazania – te z ambony
I na stolik wywrócony,
Na maybacha – co u księdza,
Na rolników – szarą nędzę.

Na frywolne przedstawienia,
Na rozbłyski i zaćmienia,
Na docinki i wyzwiska,
Na tęczowy wzór na miskach.

Na biskupa i proboszcza,
Na oszusta z Małogoszcza,
Na brodatych wierzycieli -
- Niech ich wszystkich piorun strzeli.

Gdy ktoś jednak jej przypomni:
- O wyborach nie zapomnij,
Piętnastego maja możesz
Kres łajdactwom tym położyć.


Ona powie – Proszę państwa,
Duchowieństwa i mieszczaństwa,
Co się dzieje – dobrze widzę
I tym bagnem – wprost się brzydzę.

Gdy na jednym miejscu krętacz,
A na drugim – kumpel mętów,
Na kolejnym pusta głowa,
To nie warto – iść głosować.

Lecz od czasów Peryklesa
Wie projektant z Mercedesa,
Wie weganin i fan mleka,
Nie głosujesz – nie narzekaj.

A panowie oraz panie
W Polsce – lubią narzekanie,
Gdy zachować chcesz to prawo,
Na wybory ruszaj żwawo!