Przyszłam dzisiaj odwiedzić miejsce Twego ostatku tchnienia
Ostatnich chwil, oddechu, zmartwienia.
Przyszłam, bo wciąż szukam Ciebie w miejscach, gdzie lubiłeś przebywać
Teraz, na łąkach innych już odpoczywasz.
Lubię dziką różę, bo lubiłeś parzyć z nich herbatę
Wiesz, nadal jesteś moim światem.
Przyszłam,
bo zachody słońca malują mi drogę, może obok mnie spacerujesz,
Może to Ty, ścieżki mi malujesz.
Przyszłam, bo brak mi z Tobą bliskości
Bo choć jesteś daleko, nie brak mi do Ciebie miłości.
Przyszłam bo wiem, że zerkasz na mnie ukradkiem,
Przyszłam bo jesteś najlepszym dziadkiem.
Bo miłość jest silniejsza od niebios wyroku
Jesteś pośrodku dnia, jesteś pośrodku mroku.
Jesteś tą różą w parku nieznajomym,
Jesteś pięknym latem, choć dawno minionym,
Jesteś jak obłok, gwiazda na ciemnym niebie
Jesteś wszędzie i wszystkim co przypomina mi Ciebie.
Zaśpiewaj mi, wyszeptaj kilka słów i opowieści
Jak świat wygląda tam i ile dusz pomieści,
Oprowadz mnie w zakątki tam Ci znane,
Bo być w zakątkach mych, już Ci nie pisane.
Niedługo liść ostatni, na drzewie się zachwieje
Wspomnienia lata tego daleko gdzieś Rozwieje,
Odwiedzę dom Twój stały, gdzie w bezruchu trwa powietrze
Unosi łez melodie, na zimnym, cichym wietrze.
Odmówię zaś modlitwę i od serca wylewnie w myślach zasnuje,
Choć budzę się w dorosłym świecie, jak dziecko Ciebie w myślach przywołuje
Przysnij mi się czasem
Gdy iskrę nadziei znów zgaszę,
Przysnij mi się czasem
Gdy otulę się grymasem
Przyśnij mi się razy wiele
Bo nie spotkam ciebie już, w Twoim dawnym ciele,
Uśmiechu nie ujrze i oczu zaszklonych nie ujrze za wiele

Odeszły z wiatrem daleko, troski tamtego lata,
Bo miłość przewyższa wrogość całego świata
Zbudziło słońce poranne, myśli skłębione i kruche
Bo miłość, nie jest ciałem, myślą, zostaję z nami duchem