Pomiędzy wczoraj a jutro wąska szczelina w pamięci.
Wystarczająco pojemna, żeby dostrzec dzieciarnię z familoków,
przechyloną przez barierkę na pszowskim wiadukcie.
Z pasją plują do przejeżdżających węglarek. Od precyzji zależy
przyszły skok i jazda na gapę do najbliższego zakrętu.

Szyny jak rzeka, niosą w świat i są nadzieją powrotów.
Nie każdy skoczy, nie każdy wróci. Los nadpisuje gryps
dla potomnych: „Cechownia spłonie”. Póki co, beztrosko
plujemy z wiaduktu i daleko nam do wprawy.

Pomiędzy jutrem a wczoraj ważny jest detal epoki. My
na czarno-białej fotografii, w tle kopalniany szyb i kominy
elektrociepłowni, bo Nic nie wraca do łona, ziarna,
nic nie zmienia się tak jak ceny, zejdź słoneczko,
już zejdź* z tego wiaduktu i pomyśl o dziadku Karolu,
który w tym miejscu podczas powstania stał
z przestrzeloną nogą. I przypomnij sobie o ruskich czołgach
jadących na Czechy. Popatrz w odpustowe lusterko
a zobaczysz miraż cygańskiego obozu na Wrzosach
i siebie dostrzeżesz, jak z matką i bratem czekacie na ojca. 

Dziś w tym obrazie, poza Bazyliką,
nic już nie jest na swoim miejscu.



kwiecień 2025

* Dzień Kancjonelli  str.14
Wojciech Kass
Z tomu: Otwarte na klucz
(Wydawnictwo Iskry, Warszawa, 2023)