tom'owi  waits'owi

ilekroć jestem tu
w wiosce największej na świecie
robi mi się przykro

wielkie nic o które
większość walczy

wielkie nic przez które
rodzi się zazdrość waśnie
i chamstwo we krwi

przez które
"znów do murów klajstrem świeżym
przylepiać zaczną obwieszczenia"

właśnie to wielkie nic
zawładnęło wielką smutną wioską
na której wszystko toczy się tak samo
od samego początku
który wciąż nie jest bardziej jasny
niż koniec

tylko parę zjawisk się wciąż zmienia
lecz i tak w coraz wolniejszym tempie
sztuka muzyka czy też literatura
nigdy nie ustaną

też wielkie nic zawładnęło nad
wolą mieszkańców wioski
(na szczęście nie w całości)

i tak od tysięcy lat
filozofia współistnieje z teologią
razem próbując wytłumaczyć
który bóg to już prawdziwy Bóg
a który to wymyślony

od początku plujemy na siebie
bo nie tolerujemy
(przez kompleksy)
swoich idei

zawsze starano się uciec
od rzeczywistości
szukając
radości w podświadomości
i ufając fantasmagoriom

zawsze towarzyszy nam
w tym krótkim życiu
biegunka


Autorytety wątpią
żołnierze i wojownicy o wolność naszą i waszą
gwałcą
razem z nastolatkami
których ogrom
mówi kocham
by nie gwałcić się samemu
(idź do armii to pogwałcisz!)

wciąż mówi się o tym samym
pogoda zdrowie wiara miłość nienawiść

straciłem wiarę
w wioskę na której muszę trwać...

ale staram się iść w ślad
moich nauczycieli smaku
którego jeszcze nie mam
i tworzę swój
underground
którego nikt póki co
nie jest w stanie pojąć
ani pokochać