Ładny i nawet poprawnie rymowany utwór. Mógłbym powiedzieć, iż stosujesz bardzo oklepane (powtarzane w nieskończoność przez chyba wszystkie pokolenia twórców słowa) chwyty, ale żeby być do końca uczciwym musiałbym też dopowiedzieć, że robiłem to samo . No i całkiem zgrabnie Ci to wychodzi .

Pozdrawiam

Tadeusz Miciński pewnie by cię przytulił do piersi i szepnął "mój ty, mój!". Ale pomiędzy jego tekstami a XXI wiekiem w polskiej poezji trochę się wydarzyło. Ten wiersz dowodzi że nic: płynnie przenosisz młodopolskie maniery jakby nic się nie stało. Trudno mi się z tym pogodzić.
Dobrze za to rymujesz: zwłaszcza w 1 strofie (szkoda ze na jednej głosce e przez co trochę się zaciera zasada abab (brzmi jak aaaa).

dzięki za ciepłe słowa.
zapomin - przykro mi, ale uważam, że te nowe trendy to przesada.
wg mnie wiersze nie rymowane - tzw. białe, które rozpropagowane zostały po tragedii II WS uzasadnienie miały wtedy, gdy opisywały to cierpienie. W ogóle pisząc o tamtej sytuacji stosowanie rymów było daleko idącym nietaktem.
Temat II WS się prawie wyczerpał, a zgliszcza w poezji pozostały po dziś dzień.
Proszę się nie oburzać - to tylko moje zdanie na ten temat, które jest odosobnione.
Nie zależy mi na wojowaniu, a na współpracy - wojenkę z pozostałymi twórcami przerabiałem na innych portalach.
Natomiast trzeba być uczciwym.

rozumie i szanuje twoje zdanie.
swojego jednak nie zmienię.
urok poezji przepadł wraz z rymami. teraz każdy może pisać, każdy jest poetą jeśli tylko chce i nikt go przez to nie czyta. bycie poetą z czegoś zupełnie wyjątkowego przerodziło się w coś groteskowego.
taka poezja nie ma przyszłości bo jest martwa od środka, przestała być sztuką, stała się zaściankowa i pospolita.
spróbujcie pisać rymem, to zobaczycie jak trudno napisać wiersz, który nie brzmi jak rymy częstochowskie - ci co to potrafią są poetami, reszta poetami samozwańcami.
spoko.
peace

ale to właśnie Ty z tym stwierdzeniem stałeś się uzurpatorem tytułu prawdziwego poety. przykro mi.

Rozumiem, że masz zamiar to niepokojące zjawisko przełamać, cofając język poetycki o 100 lat. Cóż, twoja droga.
Mnie znacznie bardziej przekonują teksty np. Grzegorza Szafoniego i Alicji Wysockiej z tego portalu - tradycyjne, rymowane (solidnymi rymami), ale nade wszystko współczesne językowo.

Tomasz ,a jednak poświecę się i zrobię to tuszem do rzęs (najpierw go muszę kupić ,bo nie mam).A wiesz dlaczego?Bo piszesz prosto z serca ,a to tak jak ja