Ładny ale ogromnie smutny Twój wiersz i nigdy tego nie robię ale tym razem pozwoliłem sobie odwrócić Twoje słowa:

nie czekam na śmierć
przyjdzie po latach
na pewno spóźniona

o każdą chwilę którą witam
w słońcu tańczę na wietrze
z panem walca

myślisz o mnie
jakbyś czytał książkę
zapisaną wierszami

ktoś później przeczyta z nas
wiele słów smakując
każdy dzień co przed nami


przepraszam, jeżeli to Ci się nie spodoba usunę komentarz.
Pozdrawiam cieplutko!

Smutek... nie takich towarzyszy wybieraj teraz do swojej drużyny. Życzymy wygranego meczu!
Przyłaczam się do wierszowanego błogosławieństwa alchemika, bo tak właśnie jego wersję odbieram. Bo takiego obrotu spraw Ci zyczymy, Pokiereszuniu.
A co do księgi - nawet dziś nikt nie myśli o niej jak o niezapisanym notesie, w każdym razie nie do konca zapisanym, nawet nie w połowie.
W kategoriach estetycznych trudno jest ten tekst rozpatrywać, tak samo jak trudno mi oglądać zdjęcia przedstawiające cierpienie i oceniać ich kadr, kompozycję, ostrość... Więc tylko krótko: atutem jest oszczędność słowa. Mimo jakiegoś takiego przygaszenia dominującego w wierszu druga strofa przedstawia piękny obraz Pozdrawiam

na prawdę świetne)