Piękny ten powrót a zwłaszcza zakończenie na 5.
Pozdrawiam

równie dobrze można by to tak zapisać: między mną a ziemią powstała więź światła, która upija zatrutą krew. zapragnę wyjść z jej głębi, raz jeszcze szukając magicznego klejnotu moich powrotów, zrywając milczenie, zrywając samotność. powstanę krzycząc całemu światu ile jeszcze we mnie dobrego.

jakakolwiek różnica? nie, bo wersyfikacja tutaj przypomina raczej zabawę: raz, dwa, trzy - enter! poza tym na moje oko jest to bliższe "prozie", zwykłej wypowiedzi.

takie to wszystko niepoukładane. o ile pierwsza strofa jest całkiem przyzwoita do momentu krwi, ładnie maluje przestrzeń, to potem zaczyna się dumanie. zbyt wiele górnolotnych słów, skoro peelka chce wykrzyczeć tą swoją dobroć, a dobro przecież jest proste. po co niepotrzebnie komplikować?

myślę, że tutaj nie można odczytywać dosłownie, że nie chodzi o dobro jako takie i w całym tego słowa znaczeniu. tutaj wiersz ma pewną powłoczkę, woalkę, autor zakrywa delikatnie to, o czym wolałby nie mówić, ale musi, bo to jakby silniejsze od niego, bo czasem trzeba całe paskudztwo wyrzucić z siebie, pozbyć się go. wtedy jest go jakby mniej.

akurat wiem, co spędza Ci sen z powiek i mi też przy okazji, choć w zasadzie łączy nas tylko jakaś więź internetowa. znamy się i nie znamy równocześnie. wiem, bo mówiłaś, bo czytałam gdzieś na forum, bo trzęsę się razem z Tobą.

zresztą nawet gdybym nie wiedziała o tym wszystkim, gdybyś nie mówiła, to pewnie domyśliłabym po pierwszej strofie zwłaszcza. i nie chodzi o to, że od razu wiedziałabym o tych wszystkich okropnościach, ale wiedziałabym, że chcesz nam coś przekazać, że chcesz powiedzieć, że dzieje się z Tobą coś złego, na co nie masz wpływu i co nie wiadomo jak się zakończy. takie Twoje cichuteńkie wołanie o pomoc, ale właśnie nie powiedziane wprost. zresztą może źle mówię, może nie tyle wołanie, co zasygnalizowanie.

ile dobrego zostało? wszystko co duchowe na pewno w całości jest dobre i nienaruszone. i chyba to jest najważniejsze.

nie wiem, może sobie nadinterpretuję coś, może źle odczytuję przekaz, może powędrowałam znowu nie tą ścieżką, co trzeba, ale tak dzieję się tylko, gdy wiersz wydaje się mieć więcej niż jedną warstwę. a ten wydaje się mieć i aż czuję mrowienie na rękach.

fakt, można by to powersować inaczej, ale tutaj ma to raczej drugorzędne znaczenie, przynajmniej w moim odczuciu.

pozdrawiam serdecznie

Małpica idziesz wieloma ścieżkami, które są bliskie celu. Dziękuję

to mi przpomniało inną wyliczankę,własną;
między ziemią a niebem
miejsce jest na poezję
między ziemią a niebem
miejsce jest dla człowieka
i coś tam... kiedyś byłem zachwycony, dzis mniej, jakby nie było to mnie zmusza do pochwalenia Twojego. Przyjdzie mi to łatwo. Zamysł przeprowadzony konsekwentnie i prosto. Mam jednak zastrzeżenia do wykonania w zwrotce drugiej i trzeciej. Ujme to tak; trochę jakby cię ta prostota zwiodła. ale może to tyko ja źle widzę. POzdrawiam

Mnie wiersz bardzo się podoba,nie potrzebne jest tylko dwa razy zrywając

szukając magicznego klejnotu moich powrotów-piękne

Dziękuję

Dziękuję i nie przepraszaj, bo nie masz za co, ja na prawdę potrafię przyjąć zdanie każdego , kto nie uraża moich uczuć, a przecież Ty odnosisz się do słów zapisanych, które niekoniecznie muszą się podobać - zwłaszcza, że ja nie czuję się wielkim twórcą - to są próby amatorskie i co niektóre powstały dawno temu. Jeszcze raz dziękuję za poczytanie i pozdrawiam

Ja właśnie tak myślę, dobro zawsze zwyciężać, choćby trzeba było czekać wieki - dziękuję

Bardzo ładny wiersz! Nic dodać nic ująć!