Dodam jeszcze brak masy przecinków, "człowiek nie zdaję sobie sprawy" i dwukrotne "wziąźć".
Wygląda jak pisane do szkoły, a sam pomysł zakładania, że życie byłoby takie idealne (a właściwie, że człowiek byłby taki mądry, zdolny i bogaty, gdyby tylko nie...), wydaje mi się naciągany i niezbyt życiowy.
Póki co czekam na więcej

Gdyby to nie był pierwszy tekst Autora, wylądowałby w Czyśćcu. I to powinno starczyć za cały komentarz tym razem.

Mnóstwo błędów, interpunkcja żyje własny życiem, błędy ortograficzne(!), sam pomysł na razie nie zaciekawił... Słabiutko, oj słabiutko...

Krótkie i mnóstwo błędów. Pomysł nie za ciekawy. Dotknęłaś tym opowiadaniem czubka góry lodowej, jeśli chodzi o problem "DDA".

Dla mnie żadna prowokacja, tylko po prostu opowiadanie niedopracowane pod każdym względem. Nigdy nie stawiam słabych, a więc dostajesz przeciętny.

Niestety, mnie również ten tekst nie przypadł do gustu. Nie będę już tu się skupiała na błędach, bo o nich dość obszernie mówili moi poprzednicy, lepiej skupię się na treści.
Myślę, że zabrakło Ci pomysłu na to opowiadanie. Wiedziałaś o czym chcesz pisać, ale za bardzo nie miałaś pomysłu jak. Wynurzenia bohaterki są tutaj strasznie szablonowe, schematyczne i nieprzekonujące. Pomysł, że wszystko układałoby się w życiu dobrze, gdyby się nie było dzieckiem alkoholika, jest strasznie naiwny.

O błędach pisać nie będę, ponieważ zrobili to poprzednicy. Popracuj nad ortografią i stylem, a nie będzie źle. Sam tekst mnie zaciekawił i sadzę, że warto nad nim popracować, bo może z tego wyjść całkiem przyzwoity materiał.
Nie jestem specem w dziedzinie DDA i rozpisywać się na ten temat nie będę, ale napiszę, jak ja to wszystko odbieram.
Nie przyrównuję uczuć bohaterki i jej patrzenia na świat do banału i dziecinady. Rozumiem, a przynajmniej tak mi się wydaje, dlaczego ona tak myśli. Człowiek, który w życiu nie miał rodziny, prawdziwego domu, ani dzieciństwa i nie zaznał miłości, marzy o tym. Dla niego, jest to wręcz szczyt marzeń i niczego innego więcej nie pragnie. Inne osoby, które to wszystko miały od zawsze nie zwracają na to uwagi, a tym samym nie zdają sobie sprawy jak bardzo ważnym czynnikiem w życiu jest mieć dom, rodzinę dzieciństwo...
Bohaterka ma w tej dziedzinie życia braki i potrzeby. Dla mnie to wszystko jest jasne i zrozumiałe. Tutaj rozpisałabym się bardziej o uczuciach dziewczyny. Przyrównałabym , to co miała, z tym, co chce mieć. Pokaż nam więcej jej dyszy, myśli, cierpienia i nadziei, której tak bardzo ona szuka. Napisz jakieś traumatyczne przeżycia z jej dzieciństwa, daj nam poczuć strach i obawę, które jej towarzyszyły.
Rozumiem, że jej świadomość o tym, iż "Trzeba jednak wziąć odpowiedzialność za siebie i coś ze sobą zrobić" będzie rozwinięte w dalszej części.
Nie jest źle, ale dużo jeszcze pracy przed Tobą. Ważnej jest to, aby się tylko do tej pracy nie zniechęcać