Forum - Poezja - Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

Użytkownik

Postów: 494
Skąd:

Dodane dnia 06-03-2018 09:59
by móc zawierzyć wiosennym drogom po których znowu pobiegną myśli dające życie pisanym słowom a gdy marzenia wrócą błękitem nie tylko w znanych zmysłom odcieniach odnajdą szczęście jak w micie psyche świt będzie wierzył w opowieść świecy gdy płomień przerwie milczenie mroku myślom pozwoli czasem na grzechy znów wrócą noce ciepłe zbyt krótkie okute dniami pełnymi słońca napełnią szczęściem spętane dusze radość odnajdzie przetarte ścieżki zakwitnie łąką zielonych myśli zapomni wszystkie zimowe błędy [Dodano 07-03-2018 11:02] słowa napłyną niczym melodie szukając treści w rytmie i ciszy zadźwięczą echem w wieczornym chłodzie lecz już cieplejsze będą zapisy zjawią się pierwsze wiosenne rymy zaraz w nich słońce pewnie usłyszysz bo z jego blasku powstanie liryk razem z marzeniem błądzący w myśli lekki i barwny jak sen motyli drzewa też wkrótce ożyją liśćmi zamienią szarość na proste szczęście noc wszystko utka melodii nićmi znów będzie można pomyśleć wierszem i mieć go zawsze tuż obok siebie albo wysyłać prosto do ciebie

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5742

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 08-03-2018 11:37
zima zabrała dawne melodie Jedynej wiosny marcowych przewinień, Jednej wiosenki nie szukałem przecie, Alem gdym żegnał serce moje drżało, W zimowych echach wiosną znowu wzlecieć. Jednej ci pragnął, aby wiosną była, Serce kołacze i świat szczęście nuci, Z zimowego tła szybciutko przybiegłaś, Gdzież te słowiki, aby majem smucić. Są ci stokrotki – świat zapłakał szczęściem, Niesione szeptem niźli śniegów białość, Nas nie rozdziela zapłakane szczęście – Lodów soplami – a ty z wiosną radość. Rozkwitasz wiernie, cichym słowem niesiesz, I oczu dwoje w kwiatach barwą włosów, Pijmy napoje gdzie nam uśmiech śmiało Osłania słodko, nie żądam tak wiele.
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5743

Użytkownik

Postów: 7498
Skąd: Kraków

Dodane dnia 09-03-2018 03:08
znów będzie można pomyśleć wierszem na piękno świata uchylić powiek i jak poprzednio odnaleźć miejsce zaciszną przystań dla dwojga bowiem gdzie jeszcze można cieszyć się życiem bardziej niż tutaj w noc i na co dzień na przemian chłonąc dźwięki i ciszę gdy nad pergolą rozkwita niebo najczystszej barwy jasnym błękitem a wiatr korony schylając drzewom szepcze cichutkie słowa otuchy że znów na miłość zaczyna sezon zblednie w pamięci styczeń i luty i czas na przestrzał otworzy okna barwne wiosenne i pełne słońca
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5744

Użytkownik

Postów: 494
Skąd:

Dodane dnia 09-03-2018 15:35
zblednie w pamięci styczeń i luty ziści się ciepło z naszych fantazji znów pobiegniemy przez noc na skróty by czerpać radość z gorącej pasji marzec jest ledwie snów obietnicą widzianych tylko w luźnej tonacji pisząc scenariusz letnim kaprysom doda akordy do tamtej płyty nie będzie wierny myśli granicom napełni dźwiękiem puste kielichy zaśpiewa winem by uciec z pustki szarość wymiesza w jasne błękity aż do jesieni przegoni smutki zaprosi miłość i przyjdzie z weną dając cielesność naszym marzeniom

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5745

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 10-03-2018 15:50
Zaciszną przystań dla dwojga bowiem Być w snach wiosennych zapuszczać się w dwoje, Szeptem rozpoznasz lotne ich zamysły, Najczarniejszej barwy te ich niepokoje, Swobodne prawdy zimą wiecznie przyschły? Kwitnąć swobodą chłonąć w barwach pole, Wymarły pęta więzy chłodu prysły, Na przemian chłodu – zaś majowe role, Ogarnij wierszem i słowikom zechcij. Wiosno więc zmartwiaj w powszechnej spowiedzi, W opadłe jarzmo chętnych zimą strudzić, Wolnym istotnie słowem twoja praca, Jarzmo zaś lekkie i ucisk nie nudzi. I tak co było i uschłym i zmiętym, Powyrzucanym bez świadomych czynów, Zapadłym i głuchym i zimą występnym, Oczarujesz majem, zatrzymasz dziewczyną. Przebiśnieg Biały jest schyłek zimy w cień szarzyzny, Gdy mróz zimowy więdnie mgliście ciska, Rozpala wiosny pierwszymi owoce, Rzuca i kłuje przebiśniegiem w usta. Rozwiewa żagwie bez siły umysłu, Wypowiedzenie młodości majowej. I smutne i cierpkie smętne żagle moje, Snując rozpuszczanie niepokoje w usta. Tam najwspanialszy jest przebiśnieg śniegu, Sypać zmieranie zimowej epoki, Rozsiewać przybiegł w wiosenne zamiecie, Cisnąć się w niwecz zimowej powłoki. Strwoniwszy wszelkie usychane lica, A w sokach mnogość żartów i poczynań, Na końca zimy ciskał cień szarości, Abym w białości i w zieleni trzymał.
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5746

Użytkownik

Postów: 7498
Skąd: Kraków

Dodane dnia 16-03-2018 15:22
znów pobiegniemy przez noc na skróty do świtu który otwiera przyszłość niczym bezcenny złocisty kluczyk bo biec będziemy razem dopóki choć jedno słowo żarzy się iskrą by wskazać nocą drogę na skróty i codziennością nie zaćmić duszy tym których łączy prawdziwa bliskość otwierająca życie jak kluczyk szczęścia nie można mierzyć na łuty nawet jeżeli wokoło ścichną tony i zniknie droga na skróty bo nawet pośród zamarłej głuszy gdy czas odbierze koloryt liściom w dłoni zostanie złocisty kluczyk i wciąż w pamięci trwać będą nuty tamtej melodii – tańca o wszystko który pozwolił nocy na skróty odnaleźć w mroku złocisty kluczyk
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5747

BeNeK

Użytkownik

Postów: 27
Skąd: Nałęczów

Dodane dnia 16-03-2018 22:11
a co się tak skrzy na śniegu którego jest już tak wiele niczym łyżka miodu w mleku jak pieprzyk na młodym ciele błyszczy kluczyk pozłacany bez kółeczka i breloczka był on chyba jakiejś panny bo tu wisi włosek z loczka kruczowłosa była dama lecz gdzie ona się podziała? szukam więc gdzie oddać kluczyk bo na tombak mi wygląda w którą stronę tutaj ruszyć jak wokół Januszów horda
Tęskno mi do czegoś, czego nie dane mi było poznać...

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5748

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 17-03-2018 21:36
Gdy ból rozbijesz co ruiną zburzył, Co siłą z murów obrócisz napowrót, Podkreślisz niwecz co ją zbrukał siłą, Tak ją wytracał zapomnieniem w bólu. Spychając słowa jak w podzięce piekła, Myśli bez swobód w powszechnej miłości, Co ją zbrukają przestępni i chciwi, Bez klucza szczęści czyhając w nicości. Jak pęta krwawiąc bez klucza dobroci, Bez cichych szeptów szlachetnych żurawi, Ją bez złotości występny i krwawy, Grzesznej swej chuci snując bez litości. Wiernych płomieni nienaganna praca, I ócz głębokich stałość nieustanna, Grabieżczej ciało spuściźnie wywraca, Raz jeden czyta pannie tak wspaniałej. Raz jeden skarbiec w duszy swej wzbogaca.
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5749

Użytkownik

Postów: 494
Skąd:

Dodane dnia 19-03-2018 15:19
tym których łączy prawdziwa bliskość szara codzienność nie zmieni reguł gdy barwy będą wierne ich wizjom widziane jasno i poetycko połączą myśli mostem z dwóch brzegów by się ziściła prawdziwa bliskość uczucia w słowach oddane listom nie dają takich magicznych więzów jak myśli wierne wzajemnym wizjom gdy jeden kluczyk otwiera wszystko by treści brzmiały jak prawda w echu oddając duszy szlachetną bliskość znów się odnajdą spojrzenia iskrą a sny kopiując z nich każdy szczegół przywrócą barwy zabrane wizjom muzyka przyjdzie dźwięcznie i czysto by się odnaleźć w pieśni duetu tych którym gra wciąż serdeczna bliskość w kolorach danych ich pięknym wizjom

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5750

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 20-03-2018 00:59
Miladora napisała: bo biec będziemy razem dopóki Powiedz, jaką jesteś, byś wspomnieniem z mogił, Tak wytrącać na kształt w pomówieniach w powab, Powinnaś nie rzucać na kształt rysu powiek, Nami w serdecznościach w miłości zachować. Potrzeba zatracać w niejeden sen gdybym, I sennym i w dawanym w uwielbieniach trwaniu, Swym wdziękiem w dawniejszym ubieraniu w czasie, I sławetnym pięknem w oręż nam kochanym. W zapasie oddania wiarołomnym jadem, Z grobowego zdania, co zaprzeszłą pleśnią, Do molestującej bieluteńkiej śmierci, Do wnętrzności inną, taką przenajświętszą. Lecz nadstawną życiem, w perskimi dywany, Z przymówienia życia, wkroczywszy we bramy, Mówisz jedna jesteś, w królewskie arkany, Masz być inną – dziką – ja uwiodę samą. [Dodano 20-03-2018 01:35] Miladora napisała: tamtej melodii – tańca o wszystko Napisz do mnie… Napisz do mnie, Słowa proste, Napisz do mnie abyś była, Napisz życiem jednym w sobie, Napisz – abyś ciągle była, Napisz do mnie przemileńka, W słowach świętych zapisanych, Napisz, abyś się trwożyła, Napisz, w szczęściu wybieranym, Napisz com ja był bez ciebie, W słowach smutnych melancholii, Napisz, co bym smutnym szczęściem twoim, Napisanym i pisanym… Wypisanym słowem twoim, W kart białawych rozrachunków, Kart i pismem wybieranym, Kart zraszanym z twych frasunków. Napisz do mnie ma mileńka…
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5751

Użytkownik

Postów: 7498
Skąd: Kraków

Dodane dnia 20-03-2018 21:49
mówisz – by treści brzmiały jak prawda w echu oddając szlachetność duszy lecz ludzie chodzą niestety w maskach siejąc wokoło tylko okruchy a często ziarna niewarte starań czas choć przesuwa strzałki zegara nie zafałszuje tego co w głębi prędzej czy później spisze w annałach słowa mające chropawość pętli w której początek spotyka koniec mówiłam – spojrzeć i złączyć dłonie być może miłość nie bywa mitem niechby więc trwała dłużej niż moment niż słowa pełne strzelistych liter pozorujących prawdę i ciepło lecz raj zbyt często zmienia się w piekło szklistych odłamków raniących stopy a skrzydła tracą poprzednią lekkość nie można patrzeć już sobie w oczy i tak się kończy kolejna karta mówisz – by treści brzmiały jak prawda…
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5752

Zola111

Recenzent

Postów: 1645
Skąd:

Dodane dnia 21-03-2018 00:40
lecz raj zbyt często zmienia się w piekło tracisz przyjaciół i dach nad głową. co było ważne - nagle przeciekło przez sita głosek, tworzących słowo. myślałeś: przyjaźń to dar od bogów. partnerstwo w czynie, spójnia tworzenia, tymczasem wielkie, nabrzmiałe ego - i wszytko wniwecz, i nic już nie ma: mąki na chleby, grona na wino, a tam, gdzie działy się istne czary, przejeżdża walec, jak pendolino. i ból utraty - pobite gary! nie daj mi, panie, w dalszej wędrówce, a mam nadzieję jeszcze na wiele, by ten mnie widział istnym półgłówkiem, kto wcześniej zdawał się przyjacielem.
zo

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5753

Użytkownik

Postów: 494
Skąd:

Dodane dnia 21-03-2018 12:55
szklistych odłamków raniących stopy nie damy sobie powbijać w serca bo zbyt swobodne są nasze loty i tak daleka od błota tęcza gdy skupia w sobie kolory blasku a deszcz choć równie miły dla chwastów to daje życie szlachetnym kwiatom pojąc zapachy wśród barwnych płatków pamięta przecież co mówił katon gdy kartaginę przerosła duma więc kiedy słońce przysłania chmura i chłodną szarość wmawia kolorom a kraty ciągle rdzewieją w murach to wciąż jest ciepło splecionym dłoniom i myśli ciągle mieszkają w raju wracając szczęściem minionych majów droga prowadzi do nowych doznań sumując radość wiosennych darów sprawia że zima bywa zazdrosna i patrzy chłodem królowej śniegu

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5754

Użytkownik

Postów: 7498
Skąd: Kraków

Dodane dnia 23-03-2018 14:38
i patrzy chłodem królowej śniegu ale nieważne gdy wszystkie myśli jak barwne ptaki lecą ku niebu i mróz niczego nie może zniszczyć bo wciąż są ponad powierzchnią prozy śnijmy o szczęściu – to o nie chodzi nawet jeżeli jedynie błyska lekkie ulotne jak listek brzozy nie zostawiając śladu w ogniskach gdy ogień wszystko obraca wniwecz porozmawiajmy o tym co żywe reszta z ostatnim oddechem zimy zapadnie wkrótce za ciemną szybę pergola błyśnie kwiatem glicynii i zabrzmią skrzypce w tonacji D-dur
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5755

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 24-03-2018 20:01
Miladora napisała: i zabrzmią skrzypce w tonacji D-dur Sprószone w złocień srebrnych skrzypków dłonie, Twe barwne listki - mnie zniweczyć usta, Wylatywane w ogniach niebieskawy płomień, Tak wciąż wybieram, aby listek błyskał. Spragnionym sięgnąć, tak oto nam chodzi, Z nieskończoności ulotnie zniewala, Lekuchne lotne wirujące dłonie, Kiedy bym w ognie, w nieznane zniewalał. Lekkie listeczki jak w brzozie co żywe, Resztą na fali z łona swego przędą, Zapaścią kruszyć, w tonacji Dur-Ogień, W tonacji D-dur bym ciebie i sięgną. Tak poza łonem, w przestrzeniach zapadłych, Z reszt ostatnimi kierujący władzą, Zapadniesz skrzypkiem, w ociemniałą szybą, Pergolą błyśniesz, całą przebolałą.
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5756

Użytkownik

Postów: 494
Skąd:

Dodane dnia 24-03-2018 21:05
porozmawiajmy o tym co żywe gdy słońce spoi głębią kolory a ciepło wybrzmi zieleni zrywem wisteria zwiesi fiolet z pergoli by wszystko znowu było poezją dedykowaną dobrym intencjom z których rozkwitną wiosenne kwiaty śpiesznie wschodzące pod ciepła presją pamiętające kolor empatii by pomalować chwile uniesień szczęście jest przecież wiosny sekretem dającej radość zieloną pasją gdy szeptem mówi o wczesnym lecie to się uśmiecha z ciepłą fantazją i cicho nuci w tonacji D - dur

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5757

Użytkownik

Postów: 7498
Skąd: Kraków

Dodane dnia 25-03-2018 11:43
a może z wiosną lekko frywolnie znowu zaczniemy jakąś zabawę niewinny flircik żeby ku sobie skierować oczy pełne rozmarzeń i zapleść słowa w słodkie canzony w cieniu pergoli skronią przy skroni byś mógł ponownie musnąć falbanę kiedy przysiądę obok z uśmiechem palcami włosy wprowadzić w taniec w ciszy wieczoru wyznać coś szeptem cichym cichutkim lecz tak namiętnym by pozazdrościł mi nawet księżyc bo coraz bliżej już do zieleni poranków pełnych świergotu ptaków zachodów kiedy niebo się mieni głęboką barwą chabrów i maków a pod stopami rozkwita ziemia i śpiewa woda w lśniących strumieniach
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5758

Lilah

Użytkownik

Postów: 616
Skąd:

Dodane dnia 25-03-2018 18:29
gdy śpiewa woda w lśniących strumieniach i gdy nad wodą panna urocza cała w kaczeńcach i w rozmarzeniach jest pogrążona to żaden chłopak nie pozostanie w obojętności dalej dziewczęta czas zrzucić burość z ciała i duszy – za progiem kwiecień pora na radość na dobry humor i na wyznania które ktoś szepnie nam wprost do ucha w srebrzysty wieczór a gdy nas dotknie strzała amora kocham cię życie – będziemy wołać

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5759

BeNeK

Użytkownik

Postów: 27
Skąd: Nałęczów

Dodane dnia 25-03-2018 21:31
i na wyznania które ktoś szepnie nam wprost do ucha w srebrzysty wieczór więc szepczę do ciebie głosem niskim byś wiedziała że z mężczyzną mówisz bywałem tutaj w barze pobliskim i słyszałem że chcesz się zabawić że chcesz czerpać z życia że się kwietnisz tylko brak ci chłopca by się dzielić koniczyną co na łące zbierasz jeszcze jest za wcześnie na wyznania ale pozwól zabrać się nad rzekę wiem gdzie kaczki tu uwiły gniazdo a przy zachodzie podaj mi rękę odprowadzę z chęcią cię do domu wiedz że nienajgorsze mam maniery dam ci bluzę byś nie czuła chłodu na pa pocałunkiem się kładziemy
Tęskno mi do czegoś, czego nie dane mi było poznać...

Autor

RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko

#5760

Użytkownik

Postów: 465
Skąd: Oslo

Dodane dnia 25-03-2018 22:51
Miladora napisała: i śpiewa woda w lśniących strumieniach Gdy śpiewać wodą – jam gotów odlecieć? Bez imion ciągłych za progami płynąc, Smutnawych ranków w przestrzeń wiosny szeptów, Raz wybieranym jedyną przyczyną. Dalej dziewczęta – przekroczyć marzenia, Nam zapragnąwszy nie zaginąć przecie, Tak wiedząc nadto gdzieżbym spoczął chwilą, W wyznaniach drogich – ze szeptów wyświecił. Więc w nieprzerwanym amorowym winie, Poległbym skrycie, abyście miłości, Przelotnie snując, harfy nieprzebrane - W wyznaniach nucił z przelotnych zazdrości? Poległbym sromy - w skrytych uczuć kwiecie, Przelotnie zagrać, instynktownie czyniąc? Byście mi moją śpiewaną krainą, Bym był w łańcuchy – abym nie zaginął.
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/