Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 06-03-2018 09:59 |
|
by móc zawierzyć wiosennym drogom
po których znowu pobiegną myśli
dające życie pisanym słowom
a gdy marzenia wrócą błękitem
nie tylko w znanych zmysłom odcieniach
odnajdą szczęście jak w micie psyche
świt będzie wierzył w opowieść świecy
gdy płomień przerwie milczenie mroku
myślom pozwoli czasem na grzechy
znów wrócą noce ciepłe zbyt krótkie
okute dniami pełnymi słońca
napełnią szczęściem spętane dusze
radość odnajdzie przetarte ścieżki
zakwitnie łąką zielonych myśli
zapomni wszystkie zimowe błędy
[Dodano 07-03-2018 11:02]
słowa napłyną niczym melodie
szukając treści w rytmie i ciszy
zadźwięczą echem w wieczornym chłodzie
lecz już cieplejsze będą zapisy
zjawią się pierwsze wiosenne rymy
zaraz w nich słońce pewnie usłyszysz
bo z jego blasku powstanie liryk
razem z marzeniem błądzący w myśli
lekki i barwny jak sen motyli
drzewa też wkrótce ożyją liśćmi
zamienią szarość na proste szczęście
noc wszystko utka melodii nićmi
znów będzie można pomyśleć wierszem
i mieć go zawsze tuż obok siebie
albo wysyłać prosto do ciebie
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 08-03-2018 11:37 |
|
zima zabrała dawne melodie
Jedynej wiosny marcowych przewinień,
Jednej wiosenki nie szukałem przecie,
Alem gdym żegnał serce moje drżało,
W zimowych echach wiosną znowu wzlecieć.
Jednej ci pragnął, aby wiosną była,
Serce kołacze i świat szczęście nuci,
Z zimowego tła szybciutko przybiegłaś,
Gdzież te słowiki, aby majem smucić.
Są ci stokrotki – świat zapłakał szczęściem,
Niesione szeptem niźli śniegów białość,
Nas nie rozdziela zapłakane szczęście –
Lodów soplami – a ty z wiosną radość.
Rozkwitasz wiernie, cichym słowem niesiesz,
I oczu dwoje w kwiatach barwą włosów,
Pijmy napoje gdzie nam uśmiech śmiało
Osłania słodko, nie żądam tak wiele.
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 09-03-2018 03:08 |
|
znów będzie można pomyśleć wierszem
na piękno świata uchylić powiek
i jak poprzednio odnaleźć miejsce
zaciszną przystań dla dwojga bowiem
gdzie jeszcze można cieszyć się życiem
bardziej niż tutaj w noc i na co dzień
na przemian chłonąc dźwięki i ciszę
gdy nad pergolą rozkwita niebo
najczystszej barwy jasnym błękitem
a wiatr korony schylając drzewom
szepcze cichutkie słowa otuchy
że znów na miłość zaczyna sezon
zblednie w pamięci styczeń i luty
i czas na przestrzał otworzy okna
barwne wiosenne i pełne słońca
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 09-03-2018 15:35 |
|
zblednie w pamięci styczeń i luty
ziści się ciepło z naszych fantazji
znów pobiegniemy przez noc na skróty
by czerpać radość z gorącej pasji
marzec jest ledwie snów obietnicą
widzianych tylko w luźnej tonacji
pisząc scenariusz letnim kaprysom
doda akordy do tamtej płyty
nie będzie wierny myśli granicom
napełni dźwiękiem puste kielichy
zaśpiewa winem by uciec z pustki
szarość wymiesza w jasne błękity
aż do jesieni przegoni smutki
zaprosi miłość i przyjdzie z weną
dając cielesność naszym marzeniom
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 10-03-2018 15:50 |
|
Zaciszną przystań dla dwojga bowiem
Być w snach wiosennych zapuszczać się w dwoje,
Szeptem rozpoznasz lotne ich zamysły,
Najczarniejszej barwy te ich niepokoje,
Swobodne prawdy zimą wiecznie przyschły?
Kwitnąć swobodą chłonąć w barwach pole,
Wymarły pęta więzy chłodu prysły,
Na przemian chłodu – zaś majowe role,
Ogarnij wierszem i słowikom zechcij.
Wiosno więc zmartwiaj w powszechnej spowiedzi,
W opadłe jarzmo chętnych zimą strudzić,
Wolnym istotnie słowem twoja praca,
Jarzmo zaś lekkie i ucisk nie nudzi.
I tak co było i uschłym i zmiętym,
Powyrzucanym bez świadomych czynów,
Zapadłym i głuchym i zimą występnym,
Oczarujesz majem, zatrzymasz dziewczyną.
Przebiśnieg
Biały jest schyłek zimy w cień szarzyzny,
Gdy mróz zimowy więdnie mgliście ciska,
Rozpala wiosny pierwszymi owoce,
Rzuca i kłuje przebiśniegiem w usta.
Rozwiewa żagwie bez siły umysłu,
Wypowiedzenie młodości majowej.
I smutne i cierpkie smętne żagle moje,
Snując rozpuszczanie niepokoje w usta.
Tam najwspanialszy jest przebiśnieg śniegu,
Sypać zmieranie zimowej epoki,
Rozsiewać przybiegł w wiosenne zamiecie,
Cisnąć się w niwecz zimowej powłoki.
Strwoniwszy wszelkie usychane lica,
A w sokach mnogość żartów i poczynań,
Na końca zimy ciskał cień szarości,
Abym w białości i w zieleni trzymał.
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 16-03-2018 15:22 |
|
znów pobiegniemy przez noc na skróty
do świtu który otwiera przyszłość
niczym bezcenny złocisty kluczyk
bo biec będziemy razem dopóki
choć jedno słowo żarzy się iskrą
by wskazać nocą drogę na skróty
i codziennością nie zaćmić duszy
tym których łączy prawdziwa bliskość
otwierająca życie jak kluczyk
szczęścia nie można mierzyć na łuty
nawet jeżeli wokoło ścichną
tony i zniknie droga na skróty
bo nawet pośród zamarłej głuszy
gdy czas odbierze koloryt liściom
w dłoni zostanie złocisty kluczyk
i wciąż w pamięci trwać będą nuty
tamtej melodii – tańca o wszystko
który pozwolił nocy na skróty
odnaleźć w mroku złocisty kluczyk
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
BeNeK
Użytkownik
- Postów: 27
- Skąd: Nałęczów
|
Dodane dnia 16-03-2018 22:11 |
|
a co się tak skrzy na śniegu
którego jest już tak wiele
niczym łyżka miodu w mleku
jak pieprzyk na młodym ciele
błyszczy kluczyk pozłacany
bez kółeczka i breloczka
był on chyba jakiejś panny
bo tu wisi włosek z loczka
kruczowłosa była dama
lecz gdzie ona się podziała?
szukam więc gdzie oddać kluczyk
bo na tombak mi wygląda
w którą stronę tutaj ruszyć
jak wokół Januszów horda
|
Tęskno mi do czegoś, czego nie dane mi było poznać...
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 17-03-2018 21:36 |
|
Gdy ból rozbijesz co ruiną zburzył,
Co siłą z murów obrócisz napowrót,
Podkreślisz niwecz co ją zbrukał siłą,
Tak ją wytracał zapomnieniem w bólu.
Spychając słowa jak w podzięce piekła,
Myśli bez swobód w powszechnej miłości,
Co ją zbrukają przestępni i chciwi,
Bez klucza szczęści czyhając w nicości.
Jak pęta krwawiąc bez klucza dobroci,
Bez cichych szeptów szlachetnych żurawi,
Ją bez złotości występny i krwawy,
Grzesznej swej chuci snując bez litości.
Wiernych płomieni nienaganna praca,
I ócz głębokich stałość nieustanna,
Grabieżczej ciało spuściźnie wywraca,
Raz jeden czyta pannie tak wspaniałej.
Raz jeden skarbiec w duszy swej wzbogaca.
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 19-03-2018 15:19 |
|
tym których łączy prawdziwa bliskość
szara codzienność nie zmieni reguł
gdy barwy będą wierne ich wizjom
widziane jasno i poetycko
połączą myśli mostem z dwóch brzegów
by się ziściła prawdziwa bliskość
uczucia w słowach oddane listom
nie dają takich magicznych więzów
jak myśli wierne wzajemnym wizjom
gdy jeden kluczyk otwiera wszystko
by treści brzmiały jak prawda w echu
oddając duszy szlachetną bliskość
znów się odnajdą spojrzenia iskrą
a sny kopiując z nich każdy szczegół
przywrócą barwy zabrane wizjom
muzyka przyjdzie dźwięcznie i czysto
by się odnaleźć w pieśni duetu
tych którym gra wciąż serdeczna bliskość
w kolorach danych ich pięknym wizjom
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 20-03-2018 00:59 |
|
Miladora napisała: bo biec będziemy razem dopóki
Powiedz, jaką jesteś, byś wspomnieniem z mogił,
Tak wytrącać na kształt w pomówieniach w powab,
Powinnaś nie rzucać na kształt rysu powiek,
Nami w serdecznościach w miłości zachować.
Potrzeba zatracać w niejeden sen gdybym,
I sennym i w dawanym w uwielbieniach trwaniu,
Swym wdziękiem w dawniejszym ubieraniu w czasie,
I sławetnym pięknem w oręż nam kochanym.
W zapasie oddania wiarołomnym jadem,
Z grobowego zdania, co zaprzeszłą pleśnią,
Do molestującej bieluteńkiej śmierci,
Do wnętrzności inną, taką przenajświętszą.
Lecz nadstawną życiem, w perskimi dywany,
Z przymówienia życia, wkroczywszy we bramy,
Mówisz jedna jesteś, w królewskie arkany,
Masz być inną – dziką – ja uwiodę samą.
[Dodano 20-03-2018 01:35]
Miladora napisała: tamtej melodii – tańca o wszystko
Napisz do mnie…
Napisz do mnie,
Słowa proste,
Napisz do mnie abyś była,
Napisz życiem jednym w sobie,
Napisz – abyś ciągle była,
Napisz do mnie przemileńka,
W słowach świętych zapisanych,
Napisz, abyś się trwożyła,
Napisz, w szczęściu wybieranym,
Napisz com ja był bez ciebie,
W słowach smutnych melancholii,
Napisz, co bym smutnym szczęściem twoim,
Napisanym i pisanym…
Wypisanym słowem twoim,
W kart białawych rozrachunków,
Kart i pismem wybieranym,
Kart zraszanym z twych frasunków.
Napisz do mnie ma mileńka…
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 20-03-2018 21:49 |
|
mówisz – by treści brzmiały jak prawda
w echu oddając szlachetność duszy
lecz ludzie chodzą niestety w maskach
siejąc wokoło tylko okruchy
a często ziarna niewarte starań
czas choć przesuwa strzałki zegara
nie zafałszuje tego co w głębi
prędzej czy później spisze w annałach
słowa mające chropawość pętli
w której początek spotyka koniec
mówiłam – spojrzeć i złączyć dłonie
być może miłość nie bywa mitem
niechby więc trwała dłużej niż moment
niż słowa pełne strzelistych liter
pozorujących prawdę i ciepło
lecz raj zbyt często zmienia się w piekło
szklistych odłamków raniących stopy
a skrzydła tracą poprzednią lekkość
nie można patrzeć już sobie w oczy
i tak się kończy kolejna karta
mówisz – by treści brzmiały jak prawda…
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Zola111
Recenzent
|
Dodane dnia 21-03-2018 00:40 |
|
lecz raj zbyt często zmienia się w piekło
tracisz przyjaciół i dach nad głową.
co było ważne - nagle przeciekło
przez sita głosek, tworzących słowo.
myślałeś: przyjaźń to dar od bogów.
partnerstwo w czynie, spójnia tworzenia,
tymczasem wielkie, nabrzmiałe ego
- i wszytko wniwecz, i nic już nie ma:
mąki na chleby, grona na wino,
a tam, gdzie działy się istne czary,
przejeżdża walec, jak pendolino.
i ból utraty - pobite gary!
nie daj mi, panie, w dalszej wędrówce,
a mam nadzieję jeszcze na wiele,
by ten mnie widział istnym półgłówkiem,
kto wcześniej zdawał się przyjacielem.
|
zo
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 21-03-2018 12:55 |
|
szklistych odłamków raniących stopy
nie damy sobie powbijać w serca
bo zbyt swobodne są nasze loty
i tak daleka od błota tęcza
gdy skupia w sobie kolory blasku
a deszcz choć równie miły dla chwastów
to daje życie szlachetnym kwiatom
pojąc zapachy wśród barwnych płatków
pamięta przecież co mówił katon
gdy kartaginę przerosła duma
więc kiedy słońce przysłania chmura
i chłodną szarość wmawia kolorom
a kraty ciągle rdzewieją w murach
to wciąż jest ciepło splecionym dłoniom
i myśli ciągle mieszkają w raju
wracając szczęściem minionych majów
droga prowadzi do nowych doznań
sumując radość wiosennych darów
sprawia że zima bywa zazdrosna
i patrzy chłodem królowej śniegu
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 23-03-2018 14:38 |
|
i patrzy chłodem królowej śniegu
ale nieważne gdy wszystkie myśli
jak barwne ptaki lecą ku niebu
i mróz niczego nie może zniszczyć
bo wciąż są ponad powierzchnią prozy
śnijmy o szczęściu – to o nie chodzi
nawet jeżeli jedynie błyska
lekkie ulotne jak listek brzozy
nie zostawiając śladu w ogniskach
gdy ogień wszystko obraca wniwecz
porozmawiajmy o tym co żywe
reszta z ostatnim oddechem zimy
zapadnie wkrótce za ciemną szybę
pergola błyśnie kwiatem glicynii
i zabrzmią skrzypce w tonacji D-dur
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 24-03-2018 20:01 |
|
Miladora napisała: i zabrzmią skrzypce w tonacji D-dur
Sprószone w złocień srebrnych skrzypków dłonie,
Twe barwne listki - mnie zniweczyć usta,
Wylatywane w ogniach niebieskawy płomień,
Tak wciąż wybieram, aby listek błyskał.
Spragnionym sięgnąć, tak oto nam chodzi,
Z nieskończoności ulotnie zniewala,
Lekuchne lotne wirujące dłonie,
Kiedy bym w ognie, w nieznane zniewalał.
Lekkie listeczki jak w brzozie co żywe,
Resztą na fali z łona swego przędą,
Zapaścią kruszyć, w tonacji Dur-Ogień,
W tonacji D-dur bym ciebie i sięgną.
Tak poza łonem, w przestrzeniach zapadłych,
Z reszt ostatnimi kierujący władzą,
Zapadniesz skrzypkiem, w ociemniałą szybą,
Pergolą błyśniesz, całą przebolałą.
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 24-03-2018 21:05 |
|
porozmawiajmy o tym co żywe
gdy słońce spoi głębią kolory
a ciepło wybrzmi zieleni zrywem
wisteria zwiesi fiolet z pergoli
by wszystko znowu było poezją
dedykowaną dobrym intencjom
z których rozkwitną wiosenne kwiaty
śpiesznie wschodzące pod ciepła presją
pamiętające kolor empatii
by pomalować chwile uniesień
szczęście jest przecież wiosny sekretem
dającej radość zieloną pasją
gdy szeptem mówi o wczesnym lecie
to się uśmiecha z ciepłą fantazją
i cicho nuci w tonacji D - dur
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 25-03-2018 11:43 |
|
a może z wiosną lekko frywolnie
znowu zaczniemy jakąś zabawę
niewinny flircik żeby ku sobie
skierować oczy pełne rozmarzeń
i zapleść słowa w słodkie canzony
w cieniu pergoli skronią przy skroni
byś mógł ponownie musnąć falbanę
kiedy przysiądę obok z uśmiechem
palcami włosy wprowadzić w taniec
w ciszy wieczoru wyznać coś szeptem
cichym cichutkim lecz tak namiętnym
by pozazdrościł mi nawet księżyc
bo coraz bliżej już do zieleni
poranków pełnych świergotu ptaków
zachodów kiedy niebo się mieni
głęboką barwą chabrów i maków
a pod stopami rozkwita ziemia
i śpiewa woda w lśniących strumieniach
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Lilah
Użytkownik
|
Dodane dnia 25-03-2018 18:29 |
|
gdy śpiewa woda w lśniących strumieniach
i gdy nad wodą panna urocza
cała w kaczeńcach i w rozmarzeniach
jest pogrążona to żaden chłopak
nie pozostanie w obojętności
dalej dziewczęta czas zrzucić burość
z ciała i duszy – za progiem kwiecień
pora na radość na dobry humor
i na wyznania które ktoś szepnie
nam wprost do ucha w srebrzysty wieczór
a gdy nas dotknie strzała amora
kocham cię życie – będziemy wołać
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
BeNeK
Użytkownik
- Postów: 27
- Skąd: Nałęczów
|
Dodane dnia 25-03-2018 21:31 |
|
i na wyznania które ktoś szepnie
nam wprost do ucha w srebrzysty wieczór
więc szepczę do ciebie głosem niskim
byś wiedziała że z mężczyzną mówisz
bywałem tutaj w barze pobliskim
i słyszałem że chcesz się zabawić
że chcesz czerpać z życia że się kwietnisz
tylko brak ci chłopca by się dzielić
koniczyną co na łące zbierasz
jeszcze jest za wcześnie na wyznania
ale pozwól zabrać się nad rzekę
wiem gdzie kaczki tu uwiły gniazdo
a przy zachodzie podaj mi rękę
odprowadzę z chęcią cię do domu
wiedz że nienajgorsze mam maniery
dam ci bluzę byś nie czuła chłodu
na pa pocałunkiem się kładziemy
|
Tęskno mi do czegoś, czego nie dane mi było poznać...
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 25-03-2018 22:51 |
|
Miladora napisała: i śpiewa woda w lśniących strumieniach
Gdy śpiewać wodą – jam gotów odlecieć?
Bez imion ciągłych za progami płynąc,
Smutnawych ranków w przestrzeń wiosny szeptów,
Raz wybieranym jedyną przyczyną.
Dalej dziewczęta – przekroczyć marzenia,
Nam zapragnąwszy nie zaginąć przecie,
Tak wiedząc nadto gdzieżbym spoczął chwilą,
W wyznaniach drogich – ze szeptów wyświecił.
Więc w nieprzerwanym amorowym winie,
Poległbym skrycie, abyście miłości,
Przelotnie snując, harfy nieprzebrane -
W wyznaniach nucił z przelotnych zazdrości?
Poległbym sromy - w skrytych uczuć kwiecie,
Przelotnie zagrać, instynktownie czyniąc?
Byście mi moją śpiewaną krainą,
Bym był w łańcuchy – abym nie zaginął.
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|