Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 04-11-2024 14:04 |
|
Miladora napisała: i – chociaż lato
chociaż odeszło
wraz z wrzosem mokną
deszczowe piątki w weekend a świt
samotnie wstaje i dzień nie pieści
bez kochanego przemoczon drży
i stawia kubek gdzieś gorzką kawę
a na spodeczku
ktoś srebrem kręci
że z afirmacją
bezkresne zdanie
wypowiedziane kiedyś na tak
zabrało lato i nie pamiętasz
wiosennych listów pisanych wspak
na przekór wszystkim by cień nie drażnił
że na spodeczku
srebrem jest księżyc
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7520
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 07-11-2024 02:34 |
|
wśród ośmielonych
poezją słów
można w zasadzie odnaleźć wszystko
co świat potrafi rzucić do stóp
żeby przekształcić iluzję w bliskość
lecz czy wystarczy zacisnąć oczy
by nie zniknęła
z upływem nocy
jesienne lato
zrodzone z chwil
w jakich do głosu doszła fantazja
to poetyckie zaledwie sny
które pierzchają gdy wraca jawa
by w konwenanse ustroić nagość
i kres położyć
słownym zabawom
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Pisareczka36
Użytkownik
|
Dodane dnia 07-11-2024 07:11 |
|
Piekne
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 09-11-2024 09:59 |
|
życie to chwila
wieczności błysk
pokryta kurzem mozaika wspomnień
często okpiwa pamięć jak trik
i mami zmysły niczym czarodziej
myląc podniety sny i marzenia
do wspomnień wplata
zmyślony detal
poezja łączy
życie i mit
zamienia nudę w barwny erotyzm
ma smak najlepszych czerwonych win
choć pozostawia zawsze niedosyt
lecz jeśli tylko w wierszu jest nagość
i na nią przecież
popatrzeć warto
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 10-11-2024 16:08 |
|
Miladora napisała: można w zasadzie odnaleźć wszystko
lato jesienne
indiański hit
które z uporem wpisuję w słowa
aż cisnę kluczem wiolinów sztych
i kluczem basów otworzę kogoś
by wśród wieczorów nie stracić z oczu
czego zabraknie
gdy spojrzą w odrzwia
głos więc odnajdzie
to co jest duch
pośród muzyki napisze młodość
że wśród nagości zjawi się syn
z fantazją aby postraszyć owo
gorzkim co błaznem albo też to, to?
co nie pozwala
zaistnieć słowom
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7520
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 16-11-2024 02:56 |
|
jeżeli tylko
w wierszu jest nagość
tak silnych uczuć że aż brak tchu
i myśli które swoją odwagą
wychodzą poza granice słów
wtedy poezja bywa pomostem
by wspólne śnienie
stało się słodsze
bez wstydu sięga
bowiem po wszystko
co się ukrywa w głębinach strof
by każde słowo skrząc się i błyszcząc
mogło rozświetlić jesienny mrok
i epilogiem ostatnich wersów
zapaść na zawsze
w duszy i sercu
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 22-11-2024 09:45 |
|
bez wstydu sięgać
można po wszystko
jeśli zachęca do tego tekst
ważne by robić to poetycko
i ukryć nagość nim wstanie dzień
za to bezpieczni w mroku metafor
możemy skusić
się na zuchwalstwo
sławić urodę
intymnych treści
nie cenzurować myśli i słów
w zmyślonych żądzach szukać inwencji
i za daleko w zabawie pójść
by złudne piękno spisanych podniet
roznamiętniło
zimowe noce
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7520
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 24-11-2024 15:15 |
|
kiedy bezpieczni
w mroku metafor
ze słów czerpiemy ich czar i wdzięk
niespodziewanie powraca lato
przywracające nagości sens
jak rajski ogród którego pamięć
odtwarza wszystko
co obiecane
dobrze jest zatem
o cichym zmierzchu
odsunąć na bok jesienny spleen
by móc poezją nadal bez przeszkód
zuchwałe myśli wprowadzać w czyn
bo jak inaczej odmienić klimat
kiedy za progiem
czyha już zima
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat
Użytkownik
|
Dodane dnia 26-11-2024 22:14 |
|
Miladora napisała: odsunąć na bok jesienny spleen
dobrze niedobrze
ale co zrobić
kiedy przechodzi po karku mróz
że może? lepiej zapalić świece
i wspomnieć lato szalone lato
które powraca wstawiając róż
na twoich wargach
pamiętną spowiedź
a spowiedź warta
jest trybunału
którego mrozem nigdy nie dość
bo te klimaty są jak odpowiedź
których czekałem aby być chudź
bo nie inaczej wypowiadamy
aby powiedzieć
kto jest przy Tobie
|
https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
dodatek111
Użytkownik
|
Dodane dnia 30-11-2024 11:09 |
|
kiedy za progiem
czyha już zima
i z drzew opada ostatni liść
jak piołun gorzka szarość rozkwita
a wena sama pod kołdrą śpi
czy mogą uwieść wciąż słowa wiersza
budząc namiętność
by chłód przeczekać
mimo apatii
poczuć podnietę
marząc by ciuchy dla frajdy zdjąć
wierzyć że nagość w zimie też grzeje
i można wszystko co się chce wziąć
by w taki sposób opisać rozkosz
żeby bez reszty
ulec emocjom
|
|
|
Do góry |
|
|
Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7520
- Skąd: Kraków
|
Dodane dnia 04-12-2024 17:53 |
|
marząc by ciuchy
dla frajdy zdjąć
choćby słowami i choć na moment
puszczamy kantem jesienny ziąb
licząc że wiersze ogrzeją dłonie
i dzięki temu wrócą do łaski
nie tylko piersi
lecz i pośladki
a zatem piszmy
stapiając lód
w jaki zakuwa nas wciąż pogoda
by móc się rozgrzać od stóp do głów
choćby na chwilę w myślach i słowach
bo łatwiej będzie przetrzymać zimę
pod poetyckim
ciepłym kilimem
|
Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
Do góry |
|