Forum - Czytelnia - Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

Strona główna Biblioteka Portalu Zgłoś tekst!Forum pisarskie Galeria zdjęć Kontakt

Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

Portal Pisarski » Książki i Filmy » Czytelnia

Strona:
«
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
...
19
20
21
»

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#161

Usunięty Gość

Postów:
Skąd:

Dodane dnia 26-04-2010 23:18
DO UCHA Mirka Szychowiak Nie na te brzegi idzie wielka fala - w czasach - gdy małe wody gonią się jak wściekłe. Wpuszczeni w kanał szukają uskoku, a ja spokojnie tonę - podobno jestem niezatapialna, więc sprawdzam. Nasza droga planeta cierpi na depresję - dlatego szuka wsparcia wśród najbliższych krewnych - jest tylko małe ale, nikt się nie chce przyznać, że coś go łączy z tą kupą nieszczęścia. Mogłabym spróbować, ale właśnie tonę - wyjścia nie widzę, bo jest z tamtej strony i nim utonę - muszę wpierw dopłynąć i zdecydować czy osiąść na dnie czy dać się wypluć fali i coś uratować. I bądź tu mądra i nie bądź frajerką - kobieto z dziurą w głowie i blizną na krzyżu. Skończyłam, możecie odejść. Nie zostawiajcie klucza, bo jeszcze coś otworzę i jeszcze gdzieś pójdę i komuś opowiem, o tym, jak się tonie, a potem żyje w tych najgłębszych dziurach i jak się traci oddech, choć oddychać trzeba. Idźcie i nie wracajcie.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#162

Euridice

Użytkownik

Postów: 485
Skąd: Rzeszów

Dodane dnia 27-04-2010 09:00
Gdy odeszła pod chmurami - E.Stachura Jak bez rąk byłem z rękami Jak bez nóg byłem z nogami Jak bez ust byłem z ustami Jak bez rąk byłem z rękami Wszystko z nich mi wypadało Rękę złóż do ręki - brawo Dziesięć palców czy to mało Dziesięć palców nie istniało Jak bez rąk byłem z rękami Jak bez nóg byłem z nogami Jak bez ust byłem z ustami Jak bez nóg byłem z nogami Podpierałem się o ścianę Dźwigać mnie nie chciały wcale Niby lilie wiotkie były Dawną siłę, biedne, śniły Jak bez rąk byłem z rękami Jak bez nóg byłem z nogami Jak bez ust byłem z ustami Jak bez ust byłem z ustami Jakby plastrem zalepione Jakby w wapnie unurzone Było, że w powietrzu tonę Było, że już po mnie, po mnie Jak bez rąk byłem z rękami Jak bez nóg byłem z nogami Jak bez ust byłem z ustami Jak ten trup byłem przed wami Gdy odeszła pod chmurami
Bycie Poetą jest jak bycie szewcem, codziennie szyjemy własne myśli ze słowami, w których następnie uczymy się chodzić. - Ja.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#163

Ares Użytkownik

Postów: 332
Skąd:

Dodane dnia 27-04-2010 11:12
Cytat: miraeryka napisał/a: Szymborska Wisława *Pożegnanie widoku* Rozumiem, że mój smutek nie wstrzyma zieleni. Źdźbło, jeśli się zawaha, to tylko na wietrze. Mam w domu prawie cały dorobek Szymborskiej i długo nie mogłem się dokopać do tego wiersza (zapomniałem tytułu). Wielkie dzięki za przypomnienie. Jesienin *** Wiele myśli przemyślałem w ciszy, wiele pieśni o sobie złożyłem na ziemi, co jęk zewsząd słyszy, jam szczęśliwy po prostu, że żyłem. Że kobiece całowałem piersi, gniotłem kwiaty i trawy w parowie i że zwierząt, braci naszych mniejszych, nigdy pałką nie biłem po głowie.
Konieczność istnienia trudna jest do zniesienia...

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#164

miraeryka Użytkownik

Postów: 207
Skąd: Kraków

Dodane dnia 30-04-2010 20:54
Ares, nie ma za co dziękować Cytowanie (i rozmawianie o) twórczości Szymborskiej to jedno z moich literackich uzależnień
"Pamiętaj, musisz mieć kredens. Twój świat się zawali a kredens jeszcze będzie stał. All you need is kredens i dużo, dużo naczyń, które łatwiej zapełnić niż pustkę."

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#165

Esy Floresy

Redaktor

Postów: 5986
Skąd:

Dodane dnia 22-05-2010 11:52
prolog Piotr Kuśmirek przedpołudnie beznamiętnie szachuje słońcem. podobnie jak dawno temu, nad jeziorem, kiedy najważniejsze było milczenie i wilgoć rzeźbiła w kościach zapowiedź zmian. jest czerwiec. łabędzie o szyjach ostrych jak noże przecinają porozrzucane w trawie szmatki oczek wodnych. wyczuwam zwierzęta skłębione pod skórą, szkielet trawy pulsujący w ramieniu. zaczynamy się tam, gdzie kończy się cisza: zerwane przęsła mostów i gardeł, spiętrzone słowa, przecieki z mało wiarygodnych źródeł. jest czerwiec. zastanawiam się, czy potrafię wytłumaczyć ci świat w moim języku.
Możemy być tylko tym kim jesteśmy, nikim więcej i nikim mniej.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#166

peepshow Użytkownik

Postów: 7
Skąd: olsztyn

Dodane dnia 22-05-2010 14:29
a ja ostatnio dorwałam antologię moich miejscowych poetów (olsztyńskich). wynalazłam tam autora, który mnie zachwycił i zadziwił (wcześniej o nim nie słyszałam, jestem ignorantką?) Jan Sobczyk, Próba wyrazu Cóż mi ból cywilizacji cóż ogryzione kości tłumów w kanałach ulic gdy do wilgotnej nory wchodzę kłamię bo częścią człowieka jest kłamstwo okrutny jest człowiek okrutne jest to stworzenie nie dobite na wszystkich frontach cóż mi poezja ja piszę pamiętnik odgrywam komedię ucząc się śpiewu ptaków wstydzę się słów zbyt obnażających tak się na stole kładzie księżyc i ćwiartkuje jak świnię tak się przemawia w sztuce miłości czasem mówię zgódź się na życie jak koń się godzi na ufnal czasem mówię ale tak jak mówił Platon o świecie można mówić klepiąc się po udach Jan Sobczyk, Widokówka prowincjonalna Oczy drzewo do kolan idzie płoną jej włosy płoną ręce " - kurwa - mówią - pociąg obciął jej nogi..." młodość w drzewie znieruchomiała we włosach idzie jakby tam była od początku - "kurwa" - i nie widzą płonącego na jezdni człowieka. Jan Sobczyk, Poranne wstawanie z łóżka Stoisz w oknie drzewa na gwiazdach śnieg zasypał śpią jeszcze krzesła i stół lecz buciki już gotowe wróć jeszcze w studni nie du uuu dni jeszcze noże siekiery bez ruchu wróć na dno snu będę czuwał lubię gdy śpisz przytulona do ucha nie czuję obrotów ziemi nie myślę jestem zdrowy i dobry wróć w naszym świecie jeszcze noc jabłko strąca przebudzony ptak
~. 'ze słabości drwię, bo zamiast niej warto kpić, kopać, kląć i wyć.'

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#167

Esy Floresy

Redaktor

Postów: 5986
Skąd:

Dodane dnia 09-07-2010 16:50
CX. Waleta Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki przez pięć kolejnych dni nie usłyszą o mnie albo będą mówić jako o umarłym i cieniem moim bawić się przy świecach przez pięć kolejnych dni będą opowiadać jak bardzo byłem nieprzystępny za życia i że broniłem się przed śmiercią w ciepłych ramionach starców z Farbiarskiej to będzie smutna opowieść o chłopcu ze skradzionym słonecznikiem i szesnastu tego dnia skradzionych książkach i o tym jak się ów chłopiec rozmiłował w słoneczniku gdy przyszła noc po swoje ziarno 10.12.79: Śnieg I Stanisław Barańczak Z ust mi wyjąłeś, śniegu, ten język, który wziąłem pomyłkowo sobie na własność i który trzymałem tak długo za zębami; wyrwało mi się to z ust, ta czerwień bolesna i ciepła, gdyś mnie, śniegu, za język ciągnął, kiedyś łamał sobie mój język na mnie, chcąc mi rozwiązać ten supeł śliski od krwi i śliny, który, między nami mówiąc, strzępił się niepotrzebnie o pękniętą szybę jawy, która nas rozdziela; od ust mi odjąłeś, języku, ten śnieg, co między ustami a brzegiem horyzontu tak jarzył się dla mnie, że stałem z otwartymi ustami; nie mam do nich co włożyć teraz, ta biel lodowata i czysta nie jest w stanie przemówić do mnie bez ogródek zębów i mam ją tylko na końcu języka, szorstką od mrozu i szronu, nawet nie na końcu mam tylko język, kaleczony o pękniętą szybę jawy, która nas rodziela Przejścia nie ma Marcin Orliński Słońce owija się wokół kamienia, wspina po tarczy i zawisa na grocie strzały. Przychodzimy tu znowu, mniejsi niż dawniej. Właz obrósł historyjkami, które latem opowiadają sobie rozbawieni turyści. W kolejce do kasy dostrzegam kilka znajomych twarzy, rymują się jak litery w alfabecie. Nefretete rozkłada bezradne ręce. Teby są pod innym ostrzem, na inny rachunek. Nie widzisz? Słońce zwija się na posadzce, kurczy do półokręgu. Na stole, między słojami – oddech ojca, zmarszczone płótna, które wtedy zapełniał niemożliwymi obrazami: bezdenne oazy pełne rozżarzonych ust, drzewa sadzone na wspak, dołem ku ciału, wnętrzem ku Słońcu. Widzę, przejścia nie ma.
Możemy być tylko tym kim jesteśmy, nikim więcej i nikim mniej.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#168

zawsze

Użytkownik

Postów: 3112
Skąd: Ciechanów

Dodane dnia 09-07-2010 17:30
Słonimski Antoni Notes Znalazłem w starym notesie Numery telefonów Umarłych przyjaciół, Adresy spalonych domów. Cyfry nakręcam. Czekam. Telefon dzwoni. Ktoś podnosi słuchawkę. Cisza. Oddech słyszę. A może szept ognia.
Jestem wciąż niejasna, niesyta. - A. Osiecka

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#169

Samuel Niemirowski Użytkownik

Postów: 2563
Skąd: Kraków

Dodane dnia 29-07-2010 02:24
Ernst Wiechert DWIE RĘCE Tej nocy widziałem tkackie krosna we śnie a co one snuły, to właśnie była moja suknia. Leciało czółenko, leciało, od zachwytu, do boleści, i spinało je obie z moim żywotem, i spinało rok z rokiem i z sekundą wieczność. I gwiazdy były na sukni tej utkane, i kwiaty, i ptaki, i kraina baśni, i ciernie leciały jej ciemnym skrajem, i korona była podniesiona ku złotej wyspy złocistej plaży Lecz nie siedział nikt przy kolorowych ramach, żadne oko nie zerkało, co uderza w osnowę, żadnych ludzkich ust, co uśmiech by się tlił, tylko dwie ręce, które w pustce przędły, one snuły mi kielich i kubek na łzy. Dwie ręce, a ślizgały się niczym dwa cienie, i były bez wieku, ni młode, ni stare, i nie miały ziemskiego kształtu, i nie wiedziały co utkały same, i były obce, zimne i nieznane. Co snujesz? - pytałem, jak pytały dzieci. Co tkasz do cna i bez przerwy? Czy jeszcze serdeczną komorę utkasz mi? I słyszałem cichy głos jak rzecze mi: - Ja... jestem... ty.
"Nie będę zmieniał świata ani Zachodu. Podążą one ku swoim celom tak jak spadająca gwiazda. Ja będę jednak pracował i zmieniał się". E. Wiechert www.prozafotografii.blox.pl

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#170

Usunięty Gość

Postów:
Skąd:

Dodane dnia 29-07-2010 22:42
SZOFAR Radosław Wiśniewski "Learn to swim, I’ll see sou In Arizona bay" [Tool, "Aenima"] co to był za głos, który obudził mnie o wschodzie i przypomniał kto trzyma mnie w garści jak ufnego wróbla? skąd to drżenie idzie przez porty, dworce, ukrzyżowania pode mną i sprowadza sen? widzę rozdzielone słowa, jakby bezgłośnie pękała skóra na słońcu. wśród kamieni zakwitają kości wołające na wzgórzach, drzewa w morze wypuszczają korzenie i piją światło z wąwozów. chcę bić kamieniami w zbocza, wygrzebywać glinę, mieszać ją ze śliną i przykładać do powiek, ale widzę tylko horyzont. przerzucam po stole kasztana, jedyną mapę lądu, który obejmą okrutne dzieci. czuję jak wypiętrzają się bezwzględnie i szybko. dzikie zwierzęta w nas ślubowały odnajdywać schronienie i podobieństwo ale wiem, że będą naśladować ten głos i prawie ludzkie gesty. odpuszczam gołębicy, otwieram burty, niech wzejdzie morze, niech skończy się ten skowyt

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#171

Esy Floresy

Redaktor

Postów: 5986
Skąd:

Dodane dnia 30-07-2010 17:40
Ostatnio zapanowała moda na Vilanelle na naszym portalu, więc podrzucam i tu małe co nieco do posmakowania. Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził Stanisław Barańczak Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził. Nie był płaczem dla niego, chociaż mógł być o nim. To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi. I półprzytomny wstyd, że ona tak się trudzi, to, co tłumione czyniąc podwójnie tłumionym przez to, że w nocy płacze. Nie jej płacz go zbudził: ile więc było wcześniej nocy, gdy nie zwrócił uwagi - gdy skrzyp drewna, trzepiąca o komin gałąź, wiatr, dygot szyby związek z prawdą ludzi negowały staranniej: ich szmer gasł, nim wrzucił do skrzynki bezsenności rzeczowy anonim: "Płakała w nocy, chociaż nie jej płacz cię zbudził"? Na wyciągnięcie ręki - ci dotkliwie drudzy, niedotykalnie drodzy ze swoim "Śpij, pomiń snem tę wilgoć poduszki, nocne prawo ludzi". I nie wyciągnął ręki. Zakłóciłby, zbrudził toporniejszą tkliwością jej tkliwość: "Zapomnij. Płakałam w nocy, ale nie mój płacz cię zbudził, To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi."
Możemy być tylko tym kim jesteśmy, nikim więcej i nikim mniej.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#172

Cute Użytkownik

Postów: 121
Skąd: Zielona Góra

Dodane dnia 31-07-2010 13:52
boję się urosnąć bo dorośli całymi godzinami muszą czytać i rozmawiać o polityce policjantami są grubasy nikt nie traktuje mnie poważnie a to przecież ja z całej rodziny najczęściej chodzę do spowiedzi myślę że zasługuję już na większego anioła ale w niedzielę daję za małe pieniążki na tacę zbieram szczekania psów chciałem dostać chomika ale mama powiedziała że mogę mieć wszystko co się nie wypróżnia w nocy głosy psów pilnują żeby nie przyśnił mi się diabeł babcia mówi że diabeł śni się zawsze jako rozebrana kobieta ojciec twierdzi że tak śni się anioł który we śnie powiedział mu gdzie mama schowała pieniądze na mszę za duszę dziadka i dziadek do przyszłego miesiąca musi być jeszcze w czyśćcu a tata chodzi pijany muszę mieć scyzoryk bo chłopaki mówią że tylko ci co mają scyzoryk mogą całować się z dziewczynami gdy poszedłem do pierwszej komunii nie chciałem dostać zegarka marzyłem wiecie o czym Jacek mówi że przed właściwym całowaniem dobrze jest zrobić próbę na cioci gdy tylko kładę się spać nadlatuje komar ma już tyle mojej krwi że pewnie wymienia ją w stacjach krwiodawstwa na tabliczki czekolady pani nauczycielka mówi że zawsze potrafię wychylić się ze swoją niewiedzą wczoraj nałykałem się zimnego powietrza i nie muszę iść do szkoły czytam o przepowiedniach końca świata i nie wiem czy zdążę ukończyć czwartą klasę komary są jak mój ojciec stale mnie dręczą kiedyś zabijałem je kapciem ale zostawiały plamy na ścianie teraz je duszę swetrem podobno jestem dziwny babcia twierdzi że wystarczy na mnie spojrzeć żeby zrozumieć że moja matka nie powinna mieć dzieci a ojciec nawet psa Piotr Macierzyński ( :
Najchętniej zamieniłabym się w grubego czarnego kota, lecz zamiast na płocie, życie przespałabym na Twoich kolanach...

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#173

Usunięty Gość

Postów:
Skąd:

Dodane dnia 31-07-2010 20:32
Z dedykacją dla tych, którzy postanowili w swych wierszotworach uskuteczniać mowę osiemnastowieczną i wcześniejszą Daremne żale Adam Asnyk Daremne żale - próżny trud, Bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud Nie wróci do istnienia. Świat wam nie odda, idąc wstecz, Znikomych mar szeregu - Nie zdoła ogień ani miecz Powstrzymać myśli w biegu. Trzeba z żywymi naprzód iść, Po życie sięgać nowe... A nie w uwiędłych laurów liść Z uporem stroić głowę. Wy nie cofniecie życia fal! Nic skargi nie pomogą - Bezsilne gniewy, próżny żal! Świat pójdzie swoją drogą.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#174

Esy Floresy

Redaktor

Postów: 5986
Skąd:

Dodane dnia 01-08-2010 11:07
Erotyk dla następcy Bohdan Urbankowski I Przeprowadź ją przez pokój niby ścieżką wśród lasu na stole zapal różę dobrą jak nocna lampka Potem rozbieraj ją delikatnie z obronnych gorsetów z zaciśnięcia rąk drżenia ramion ... Otul szeptem. A jeśli kiedyś wybiegnie nagle z pokoju biegnij za nią nie pozwól ukryj jej twarz w swych wielkich rękach mów słowa dużo słów te wszystkie których ja zapomniałem których się wstydziłem Proszę cię ty którego nienawidzę który przyjdziesz po mnie by z jej drobnych piersi zdrapać ślady mych rąk rozchylić jej kolana proszę cię bądź dla niej dobry II Nie wiesz że będziesz kochał mnie że powie ci słowa wypróbowane ze mną że w jej włosach poczujesz mój oddech na jej brzuchu napotkasz nocą moje ręce I jeśli czasem wciągając cię w siebie aż do zachłyśnięcia pomyli nasz imiona - nie myśl o mnie z nienawiścią to ja uczyłem ją jak dziecko nie wstydzić się krzyku imion nagich ciał to ja czasem jeszcze mówię do ciebie wtedy myślałem że mówię tylko do niej III Twój cień w jej oczach to mój cień jej głos pełen niepokoju to mój głos gdy ona cofa się z lękiem ja powracam pamiętaj na każde twoje słowo zbyt ostre na każdy gest nie dość szczery ja powracam pamiętaj I jeśli kiedyś sama zapłacze nocą nie wchodź do jej pokoju już ja będę przy niej
Możemy być tylko tym kim jesteśmy, nikim więcej i nikim mniej.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#175

Opheliac

Użytkownik

Postów: 91
Skąd:

Dodane dnia 02-08-2010 10:10
Pić z tobą Colę Frank O'Hara to nawet zabawniejsze niż jechać do San Sebastian,Irun, Hendaye,Biarritz,Bayonne lub dostać mdłości na Travesera de Garcia w Barcelonie po części dlatego że w pomarańczowej koszuli wyglądasz jak lepszy szczęśliwszy św.Sebastian po części dlatego że cię kocham, po części dlatego że ty kochasz jogurt po części z powodu fluoryzujących pomarańczowych tulipanów dookoła brzóz po części z powodu naszych uśmiechów skrywanych przed ludźmi i posągami trudno uwierzyć gdy jestem z tobą że może być coś tak niewzruszonego tak podniosłego tak nieprzyjemnie skończonego ja posągi kiedy tuż przed nimi w ciepłym nowojorskim świetle popołudniowej czwartej dryfujemy między sobą w przód i w tył jak drzewo co oddycha przez swoje okulary i zdaje się że na wystawie portretu nie ma ani jednej twarzy tylko farba człowiek dziwi się nagle po co u licha ktoś je wszystkie zrobił patrzę na ciebie i wolałbym patrzeć na ciebie niż na wszystkie portrety świata może czasem z wyjątkiem Polskiego Jeźdźca co tak czy owak jest u Fricka gdzie dzięki bogu jeszcze nie poszedłeś więc pierwszy raz będziemy mogli razem pójść a że poruszasz się tak pięknie z grubsza załatwia nam futuryzm podobnie w domu nigdy nie myślę o Akcie schodzącym po schodach ani na próbie o jednym rysunku Leonarda lub o Michale Aniele co kiedyś tak mnie rozanielał i na cóż zdały się impresjonistom ich wszystkie studia jeżeli nigdy nie zdołali ustawić sobie właściwego człowieka w pobliżu drzewa gdy tonęło słońce czy też takiemu Marino Mariniemu skoro nie wybrał jeźdźca tak czujnie jak konia wygląda na to że okradziono ich wszystkich z jakiegoś cudownego doświadczenia którego ja zmarnować nie myślę, dlatego mówię ci o tym. [21 kwietnia 1960]

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#176

kokainka Użytkownik

Postów: 6
Skąd: ck

Dodane dnia 02-08-2010 13:05
Jarosław Bukowski 1917 było zimno napęczniały sokiem krwi grona gniewu konała Święta Ruś Twoje oczy zaszły łzami apostołowie niewiary pożerani gorliwością o dom Antychrysta roznosili ulotki o raju na ziemi ziemia dla chłopów fabryki dla robotników paliłem w piecu ostatnią poręcz krzesła czy Car jeszcze żyje? a Cerkiew? ponoć na Newskim zbili dla niej trumnę z ikonowych desek starzec z Ławry Peczoroskiej ma puste oczy smutku ,,spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń już nie widać naszych znaków i nie ma proroka: a między nami nie ma nikogo, kto by wiedział, jak długo to potrwa jak długo, Boże będzie urągał nieprzyjaciel?" nadchodzi noc kładzie się czerwonym kirem na wszystko,co czyste, święte, piękne będą majowe poranki i potoki szturmówek na ulicach czerwone procesje i kazania czerwony chrzest i ślub czerwone świątynie czerwoni bogowie i święci czerwona matka boska - Róża Luksemburg czerwoni męczennicy Syberii czerwone święta i czerwone msze na otwartym powietrzu czerwona Ziemia Święta i czerwony najświętszy grób - Mauzoleum Lenina i będzie plac świętego Piotra - Krasnaja Płaszczadź czerwona ewangelia - Manifest Komunistyczny czerwone relikwie czerwone synody i sobory czerwony katechizm czerwona spowiedź bo jak słusznie zauważył święty Augustyn szatan jest małpą Boga Rosjo Twoje oczy zaszły łzami nowotwór Cię przerósł i odcina się od niemiłej mu normalności wilki wyją na łowy ciepła jest krew szlachty, słodka i lepka czas ją chłeptać z lubością i nory kopać we dworach
kokainka

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#177

Usunięty Gość

Postów:
Skąd:

Dodane dnia 02-08-2010 14:23
DRESZCZYK Konrad Ciok Słowa nad ranem przebóstwiają się w kroki, lecz i drogi nie pomnę. Letniej woltyżerki, zdjęć i spojrzeń mętnych – na drugą stronę, gdzie ludzie w cukierniach i ogrodach piwnych wykładają sobie filozofię wieków średnich. Pole pełne zniczy. Dalej jezioro i czółna jak sanki, gdzieś i kiedy indziej. Ach, i te dzieci, paląc trawę, obejmują się głodne doskonałej więzi. Bądźmy czuli i prędcy, jak tylko potrafisz, nie mówmy o śmierci, o zaniku mięśni. Noc się pokruszy w zapoconych dłoniach, wykrzyczy długie, bajeczne, lecz od dawna martwe. Zagarnie resztki, zamknie usta, nawilży okoliczne łąki. Na wysokim pułapie snu będziemy bezpieczni, wyborni, dostatecznie ciepli.

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#178

kokainka Użytkownik

Postów: 6
Skąd: ck

Dodane dnia 02-08-2010 15:22
Czesław Milosz „To’’ Żebym wreszcie mógł powiedzieć, co siedzi we mnie. Wykrzyknąć: ludzie, okłamywałem was Mówiąc, że tego we mnie nie ma, Kiedy TO jest tam cięgle, we dnie i w nocy. Chociaż właśnie dzięki temu Umiałem opisywać wasze łatwopalne miasta, Wasze krótkie miłości i zabawy rozpadające się w próchno, Kolczyki, lustra, zsuwające się ramiączko, Sceny w sypialniach i na pobojowiskach. Pisanie było dla mnie ochronną strategią Zacierania śladów. Bo nie może podobać się ludziom Ten, kto sięga po zabronione. Przywołuję na pomoc rzeki, w których pływałem, jeziora Z kładką między sitowiem, dolinę, W której echu pieśni wtórzy wieczorne światło, I wyznaję, że moje ekstatyczne pochwały istnienia Mogły być tylko ćwiczeniami wysokiego stylu, A pod spodem było TO, czego nie podejmuję się nazwać. TO jest podobne do myśli bezdomnego, kiedy idzie po mroźnym, obcym mieście. I podobne do chwili, kiedy osaczony Żyd widzi zbliżające się ciężkie kaski niemieckich żandarmów. TO jest jak kiedy syn króla wybiera się na miasto i widzi świat prawdziwy: nędzę, chorobę, starzenie się i śmierć. TO może też być porównane do nieruchomej twarzy kogoś, kto poją, że został opuszczony na zawsze. Albo do słów lekarza o nie dającym się odwrócić wyroku. Ponieważ TO oznacza natknięcie się na kamienny mur, i zrozumienie, że ten mur nie ustąpi żadnym naszym błaganiom.
kokainka

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#179

Afternoon

Użytkownik

Postów: 705
Skąd: Warszawa : Katowice

Dodane dnia 03-08-2010 00:15
Oksana Zabużko W wagonie metra Ta para naprzeciwko kołysze się zgodnie, ramię przy ramieniu, o jednakowo zasklepionych powiekach, jak u zachorzałej kury (od ciężko obwisłych podwójnych podbródków – nadęta piłka, z której jednym wydechem uszło powietrze, a przekłuta – nawet nie mruknęła). Popołudnie, sjesta – albo upał – stoi u góry: nie z nocy bezsennej to powrót, nie z miłosnego wyczerpania, nie wtuleni w siebie aż tak, że gdyby próbować rozerwać – to straciłby świat równowagę i zbójcy zrobiłoby się wstyd. – Wysysająca duszę, chwiejna, monotonna trasa, wieczne obok-spanie, z tymi samymi szarymi snami, wieczna stacja Nuda, jak długo się jedzie – wieczna stacja Tu – aż do końcowej, która ciągle obecna jest między nami. Kobieta gdzieś tak po trzydziestce – no, więc jeszcze nie stara, choć w dekolcie sukni opadają już przywiędłe melony i twarz jej – plama cementu, którym zalepiła się dziura, gdzie tunelowo poświstuje przeciąg po dawnej (dziewiczej!) dumie – tylko usta obrażono-obwisłe i w kącikach ledwo puszczają bąbelki wygasające soki, z ciała uciekające siły. Ta kobieta – naprzeciwko: rząd przez los pomylony – to mogłabym być ja. Gdybym za ciebie wyszła, mój drogi. (tłum. Aneta Kamińska i Andrij Porytko) [druk w:] „Pobocza” nr 1(31)/2008 (www.pobocza.pl)

Do góry

Autor

RE: Poetyckie smakowitości (po raz kolejny)

#180

Usunięty Gość

Postów:
Skąd:

Dodane dnia 04-08-2010 10:02
Że lampa, że krąg światła Rafał Wojaczek Że lampa, że krąg światła, że kartka z zeszytu - wiem; i chrzęst spierających się na twarzy rysów I limfy szloch i tkanek łkanie i gruczołów Gruchanie; stół podobny do drugiego stołu; Smutna zgoda pośladków na zwyczajne krzesło I upór serca, które kontroluje metrum; Też, że tętnienie tętnic, że długi żal żył, Czułe wołanie nerwów, rozpaczliwe krwi Zaklęcia, wiem; swędzenie tłustych włosów, guz Zbuntowanego mózgu, że bezsenność: snu Hostia postna lub jawnie wypluta; lecz ręki Pewność, bo śmierć za murem wzniesionym z dwuwierszy. * Lecz nagle zwisła ręka I wolne palce czeszą Chłodne włosy przeciągu, Co przechodzi pod krzesłem; Ołówek z dłoni wypadł, Ale ciąg dalszy pisze Śmierć, która już nie boi Się światła jak w dzieciństwie Gdy wzrok Ci ponad kartkę Uciekł - ku jakiej wizji, Że oczy, jak wędrowcy Gdzieś w lodowcu, zastygły?

Do góry

Strona:
«
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
...
19
20
21
»

Skocz do forum:

Polecane

ShoutBox

retro
05/07/2025 19:39
[link]

pociengiel
24/06/2025 01:54
[link]

retro
13/06/2025 21:31
[link]

pociengiel
12/06/2025 14:27
[link]

pociengiel
06/06/2025 13:28
[link]

Miladora
04/06/2025 15:22
Bardzo dziękuję, bo nie spodziewałam się wyróżnienia.

Redakcja
04/06/2025 15:06
Gratulacje dla Miladory! [link]

pociengiel
29/05/2025 19:36
[link]

pociengiel
28/05/2025 10:41
moskalik ciapatek a jak dowcipny buk Akbar! powie za rok dwa góra osiem posrają się muchy na jego głowie wcześniej da głos nieczyste prosię

pociengiel
26/05/2025 14:18
co to z tym Conanem?

Archiwum Shoutboxa