margitka napisał/a:
Tak tak, ten wybraniec
Tylko musi mieć nie więcej niż 15 lat, być sierotą, musi odkryć coś niezwykłego, co dotyczy jego ojca i zostać ranny w ostatecznym pojedynku z Złym

Nathien napisał/a:


Można by to odczytać jako aluzję do Pottera xD

Choć nie wiem, czy wszystko się zgadza - nie przeczytałam ostatniej części i mam braki ;P

Mary Sue pojawia się najczęściej u początkujących pisarzy. Może nią być główny bohater(ka), ale także któryś z pobocznych. Jest to postać idealna: ma idealne ciało, jest zmysłowa, piękna, zdrowa i wysportowana. Jeśli to kobieta, to ma duże piersi i jest seksowna. Nigdy nie tyje. Jest bogata i nosi markowe ubrania. Jeśli to uczeń/uczennica, to ma najlepsze wyniki w szkole i dostaje same nagrody i nigdy nie dostaje złej oceny. Niczego jej nie brak, zwłaszcza jeśli chodzi o miłość. Mary w opowieściach często oddaje życie, aby ocalić czyjąś miłość (zdarza się, że potem zmartwychwstaje). Jeśli zakochuje się, to zawsze z wzajemnością. Zwykle wiele osób zakochuje się w niej bez wzajemności. Czasem posiada nadnaturalne moce i jest pół człowiekiem, pół magiczną istotą. Często jest z tego powodu zagubiona i buntuje się, ale w kluczowym momencie "przechodzi" jej i zbawia świat.

Matuszewski napisał/a:


Powiedz to kolesiom od Avatara

Niby było, niby oklepane, niby to samo, ale jednak komuś się podoba. Masterton masowo powiela swoje własne pomysły, w tym zupełnie przypomina autorkę romantycznych powieści dla kur domowych, a jednak go kupują. Pratchett od iluś tam lat trzepie o tym Świecie Dysku i już nic nowego nie wymyśli - człowiek przeczyta pod rząd kilka powieści w krótkim czasie, to zauważy jak wiele zwrotów Terry do znudzenia powtarza, wręcz do zarzygania. Zrobił z tego Dysku "telenowelę", ale ciągle sprzedaje. Anne Rice nawaliła tych bzdetów o wampirach (sorry wszystkim, pierwsza powieść była ok, ale ile można pisać o wrażliwych wampirzątkach - pomimo szczerych chęci pani Rice uniemożliwiła mi przeczytanie więcej, niż trzech powieści, miałem już dość oglądania kiepskich wierszy jej mężusia, którymi okraszała kolejne rozdziały, jak i w kółko powtarzających się... - dobra, odpuszczę to, bo inaczej będę pisał przez najbliższe trzy godziny). Czego by nie mówić o Aleksandrze Dumas cykl o muszkieterach po prostu zabijał długością i wtórnością kolejnych wątków. Puzo złapał wiatr w żagle i dalej katować tych swoich mafiozów.

Niby trzeba szukać nowych rzeczy, a jakoś to ci powielający zarabiają najwięcej Trzeba pamiętać o tym, że nie wszyscy są literackimi omnibusami, którzy w kolejnych powieściach wyszukują podobieństw, tak czysto dla rozrywki.

Ten, kto ma zadebiutować, musi to zrobić z fasonem i... oryginalnie. No, jak Masłowska na przykład...