Jestem tylko przerażony, że uważają mnie za lenia i pasożyta, bo mało kto traktuje pisarstwo jako zawód.

Czytam właśnie Malazańską Księgę Poległych Stevena Eriksona, tomisko wielkości 3/4 strony A4, o objętości 880 stron i wydrukowanej drobnym maczkiem, bodajże czcionką 9. Widziałem niejedną książkę o połowę mniejszą, 300 stronicową i drukowaną czcionką 11, czasami nawet 12. Do czego zmierzam? Jednego jego tomu starczyłoby na kilka innych, a takich tomów napisał 10! I tego właśnie zazdroszczę, tej płodności, tej wydajności. Matko, to przecież wszystko musi być pisane prawie na gotowo, kto by się przez to przeorał, żeby to poprawiać, czy sprawdzać.