Więc jak to jest z tym neutralnym punktem widzenia? Istnieje on czy nie?

To już pozostaje w kwestii odbiorcy danej informacji, aby umiał przesiać ten stek bzdur, którym go karmią i pozostał pewny własnej myśli.

A które informacje są bzdurami, a które nie?

Wiesz, ja tak sądzę, że pewny możesz być tylko tych informacji, które potwierdziłeś własnym doświadczeniem i które w twoim życiu się sprawdziły.

Nie istnieje.

@Jundi, a czy nie prowadzi to - zakładając, że za każdym razem trochę inaczej odbierasz daną rzecz - do relatywizacji każdego z doświadczeń jednostki, a w konsekwencji do całkowitej przypadkowości ich oceny?

Przykładowo, może być Ci miło kąpać się w ciepłej wodzie, ale raz nastawisz trochę cieplejszą, raz trochę zimniejszą... Możesz powiedzieć, że obie są dla Ciebie ciepłe - dobrze, więc ustalamy przedział: od iluśtam stopni do iluś jest woda ciepła (a pozostała to albo gorąca, albo zimna). Abstrahując już od możliwości pomiaru temperatury wody podczas kąpieli, to takich przedziałów można pełno ustalić (mleko jest już zsiadłe czy nie?).

A więc na razie jesteś pewien tylko tego, że informacja o danym doświadczeniu znajduje się w którymś przedziale - jeśli oczywiście potrafisz ją do któregoś z nich przyporządkować, co silnie zależy właśnie od możliwości oceny w ten sam (lub bardzo podobny) sposób każdego z doświadczeń (a przynajmniej ich większości).


@Gramofonie, rozwiniesz?

Każdy z nas jest czasem naukowcem, a czasem przedmiotem jakiegoś eksperymentu. Każdy dzień i każda chwila jest nowym wyzwaniem. Dorastając zmieniamy się, nasz mózg się rozwija i nasze zdanie ulega ciągłym przemianom.

Nie chcę teraz wyjść na jakiegoś fanatyka teorii spiskowych, ale jest wiele rzeczy wokół nas, których nie rozumiemy, istnieje wiele informacji sprzecznych, które żebym mógł potwierdzić musiałbym zająć się jakąś konkretną nauką na wiele lat.

Nie da się poznać wszystkiego, więc muszę ufać innym. Pozostaje mi wiara. Wiara w to, że inni mądrzejsi ludzie ode mnie w jakiejś dziedzinie nie popełniają błędu i mają słuszność.

Lecz zawsze pozostaje mi w głowie pewna myśl - przecież żaden człowiek nie jest nieomylny. Mało razy tak już było? Ja sam przecież często się mylę.

Wiele rzeczy, które teraz wiemy być może za sto, dwieście lat zostaną obalone przez ludzi z przyszłości. Istnieje taka możliwość.

Nie przesadziłem z tym science-fiction?

A teraz tak dla kontrastu cytat sprzed ponad 2500 tyś lat:

"Wiem, że nic nie wiem"
Sokrates

Mam rozwinąć coś co nie istnieje? Jaby istniało to dałoby się rozwinąć może a z czymścikami nieistniejącymi to niebałdzo

Myślę, że o czymś takim jak obiektywny punkt widzenia nie ma mowy w polityce. Ilekroć mamy do czynienia z tematem, który choć zahacza o sferę polityczną, zazwyczaj budzi on wielkie kontrowersje.
Jak zwolennik takich ruchów jak Komitet Obrony Demokracji czy Obywatele RP może pod tym względem dogadywać się z sympatykiem Obozu Narodowo-Radykalnego?
Na płaszczyźnie prywatnej mogą się nawet przyjaźnić, lecz jak dochodzi do rozmów związanych z polityką, to awantura gotowa. Tak duża jest różnica poglądów.
Na marginesie- bardzo podobnie jest w przypadku religii.

Gdy z czarnej dziury Kaczyńskiego wydobywa się słowo "Prawda", to ono jest jak balon napełniony śmierdzącym, trującym powietrzem, złą pustką, słowem bezczelnie obdartym z jakiegokolwiek znaczenia.

Konkludując, nie da się wyrazić Prawdy, zamknąć jej w jakiejkolwiek skończonej formie. Przy pomocy środków wyrazu da się tylko nakierować na nią, by na przykład rozumiejący więcej wpłynął na wyobraźnię/intuicję rozumiejącego mniej. Znać Prawdę, to tyle, co znieść napięcie wewnętrzne, rodzaj mentalnego zrównoważenia, które z kolei wyraża się konkretnym zachowaniem albo stylem zachowania.

W ogóle uważam, że językiem Prawdy jest czyn

Zauważ @Silvusie, że to prawa strona sceny politycznej (i kulturalnej) "głosi" Prawdę, oni zachowują się, jakby ją posiadali i jej bronili. Lewa strona nie posługuje się Prawdą przedmiotowo (czymś, co się ma - Kolonko, Cejrowski, Pietrzak, Rydzyk, Macierewicz, narodowcy). Nurt lewicowy, liberalny, demokratyczny używa prawdy w znaczeniu relatywistycznym (prawdy lokalne, prawdy czasu, prawdy w ramach jakiejś narracji), przez co kibicuje debacie, ścieraniu się sił (argumentów albo światów poglądowych). Dlatego jest krytykowany przez widzących w relatywizmie przyzwolenie na wszystko, anarchię, brak zainteresowania Prawdą, co oczywiście prawdą nie jest.

Emocje sprawiają, że trudno jest utrzymać się na poziomie sprzyjającym owocną konfrontację.