To jest dziwne... Zgadzasz się ze mną...

fragment listu:

"Proszę Wysoki Sądzie, żebym mogła być u cioci Krystyny. Ciocia mnie wychowywała przez 6 lat, było mi dobrze i był spokój. Kocham ciocię, a matki się boję i nie kocham. Mama na moich oczach zachowywała się wobec cioci i mnie okrutnie. Bluźniła, biła i pomstowała, kiedy stawałam w obronie cioci, nie mogąc patrzeć na mamy zachowanie. Biła mnie, codziennie rano przed wyjściem do szkoły była awantura. Nie mogę się uczyć. Mam złe stopnie. Nie mogłam dłużej wytrzymać. Uciekłam z domu piekła. Ja już tam nie wrócę. Proszę bardzo o zrozumienie mnie i pomoc, żebym mogła zawsze być z ciocią. Boję się. Matka powiedziała, że jeśli ucieknę, to mnie zabije, a jeśli wrócę, to też mnie zabije".

Ciotka, tak jak radziłam, zaniosła ten list do sędzi dyżurującej. Sędzia kazała ciotce przyprowadzić dziewczynkę. Rafaela przyszła z ukochanym psem, bo na tym świecie miała tylko dwie miłości - ciocię Krystynę i psa. Sędzia wezwała kuratora i policję. Rozegrał się kilkugodzinny dramat. Sędzia postawiła Rafaeli warunek, albo wróci do matki z psem, albo bez psa do Pogotowia Opiekuńczego. Rafaela wybrała to drugie. Zdrowe moralnie i psychicznie dziecko zostało zamknięte na pół roku w Pogotowiu wśród nieletnich prostytutek i dzieci z rodzin patologicznych. Matka robiła w tym czasie wszystko, by zastraszyć Rafaelę i każdego, kto chciał jej pomóc. Kiedy sędzia wydała dziewczynce przepustkę na weekend u dwu kuzynek, matka starała się to udaremnić. Jednej powiedziała, że jeśli weźmie jej córkę do siebie na niedzielę, to ona skrzywdzi jej dwuletniego synka, a drugą pobiła, robiąc jej awanturę w miejscu pracy. Zachowywała się też agresywnie w stosunku do pedagogów Pogotowia Opiekuńczego. Tylko agresji w stosunku do dorosłych należy zawdzięczać iż sędzia pozwoliła wreszcie pozostać Rafaeli u ciotki i ograniczyła matce władzę rodzicielską. Fakt, że dziecko było bite i poniżane przez matkę, nie był brany pod uwagę przez nikogo. Szkoła, sąd, kurator zawodowy, sądowy ośrodek diagnostyczno-konsultacyjny - wszyscy byli przeciwko dziecku. Jego ucieczkę z "domu piekła" traktowali jako nieposłuszeństwo rozwydrzonej dziewczynki źle wychowanej przez ciotkę.

W domu dziecka w Orzeszu przebywa 30-40 dzieci w wieku 5-19 lat.

Dom piękny, tylko na obrazku

– Tylko na stronie internetowej ten dom wygląda pięknie, a jego mieszkańcy są szczęśliwi. Prawda jest inna. Wychowawców nie interesuje, że dzieci demolują pomieszczenia, palą papierosy, a nawet zażywają narkotyki – mówią byłe wychowanki.

Według ich relacji, w łazience dla dziewcząt jest tylko jeden prysznic i często brakuje ciepłej wody. W oknach nie ma klamek, bo "dzieciaki uciekały na dach". Niedawno w stołówce porcelitowe kubki zastąpiono metalowymi. Jak w więzieniu.

Za pyskowanie - zamykanie w piwnicy

Opowieści byłych wychowanek są szokujące, tak samo zresztą jak kary wymierzane wychowankom przez nauczycieli. Za odmowę pójścia do kościoła - stanie na mrozie. Za pyskowanie - zamykanie w piwnicy.

Jeden z wychowawców miał wykręcać podopiecznym ręce i poniżać ich. Inny (już nie pracuje w Orzeszu) dzieci popychał, dusił i szarpał. Za karę kazał nocą biegać po parku, a przyłapanemu na paleniu – zgasił papierosa na dłoni - relacjonują dziewczyny.

"Tutaj nie ma miejsca na miłość"

– Przemoc fizyczna i psychiczna jest tu na porządku dziennym. Dzieci traktuje się jak zło konieczne. Nie pracuje się z nimi, pozostawia same sobie. Nawet jeśli trafi tu grzeczne dziecko, to musi się przystosować. Inaczej nie przetrwa. Kradzieże, pobicia, wymuszania, znęcanie się. Do tego alkohol, narkotyki i papierosy już w wieku 10 lat – opowiada były wychowawca Tomasz Data.

Pracował w Orzeszu osiem miesięcy. Gdy odchodził, usłyszał od dyrektorki: – To praca i tylko praca. Tutaj nie ma miejsca na miłość.

ginger napisał/a:
Tyle, że ja nie mówię o biciu w sensie maltretowaniu. Chociaż oczywiście i takie dzieci mogą kochać rodziców... Ale to, że mama da mi klapsa raz, drugi, piąty czy dziesiąty, a przy tym będzie mnie co wieczór układała do snu, słuchała, wspierała, pomagała... Będę ją kochać, będzie moją mamusią. A przy mnie nawet święty by momentami cierpliwość stracił... (Teraz, bo dzieckiem byłam grzecznym )