ha! i ja przekonuje sie do fantastyki

Zaraz tam guru - miły gość po prostu zawita w naszych stronach

a jaką literaturę polecasz na rano przed pracą, ewentualnie do poczytania za kierownicą w drodze?

Oczywiście - DamianMorfeusz - spoko, dobry guru nie jest zły, czasem tylko to trochę karykaturalnie wygląda jednocześnie doceniam jego starania.

Ginger - podział na profesjonalistów i amatorów uważam za zupełnie sztuczny i głupi

Valdens - chodziło mi, jeśli nie zrozumiałeś, że nie jest to literatura z najwyższej półki.

Obrawiam się trochę dominacji fantastyki i tego typu pisania. Idąc dalej - w dobie kapitalizmu nic dziwnego, że Pilipiuk zdobył popularność. W Ameryce komisk już dawno przecież wygrał z książką. Teraz się czyta jakieś takie rubaszne komedie, fantasy lub okrutnie piękne banały w stylu "Dom nad zlewiskiem", Coehlo i każdy podąża swoją drogą i spełnia marzenia i takie pierdu, pierdu do tramwaju. Coraz mniej jest przeciez literatury tworzonej na serio. I tak się obawiam, mam nadzieję, że błędnie, ale tak sobie jednak myślę, że gdybym np. wyskoczył z dużą powieścią obyczajową w XIX-wiecznym stylu, to by mnie p. Pilipiuk wyśmiał. Lub zbył jednym słowem: NUDNE.

Zapraszam do dyskusji :-)

Czy ja wiem...? Ktoś zaczyna, a ktoś już pisze długo. Kreski nie postawisz, ale zawsze znajdzie się ktoś mniej i bardziej doświadczony.
Poza tym ja na przykład lubię powieści obyczajowe. I jak napiszesz dobrą, to będę Cię jako Autora wielbić

Czy ja wiem...? Ja tam kupuję różne książki. A fantastykę zaczęłam czytać, bo mi się tu na portalu parę rzeczy spodobało. Możesz liczyć więc na mnie i moją babcię, i obie przeczytamy coś, co nic z fantastyką mieć wspólnego nie będzie
Amator i profesjonalista... Myślałam, że amator to ten, który zaczyna i się stara dopiero, a profesjonalista to ten, który umie pisać, a nie z pisania żyje... Cóż... Muszę się jeszcze wiele o świecie nauczyć...

Valdens - tak i zostań zapamiętany jako ten od mumii

na serio nie widzicie, że taka jest prawda o rynku książki?

A ja powiem krótko: mnie dzieła klasyczne w takiej samej mierze nudzą, co fascynują (i wciągają). Choć może powinienem napisać inaczej: w wymienionym działaniu strona prawa przeważa (jednak). Bo do Dzieł (przez duże D, Z, I, E i Ł) trzeba się wysilić, dzieła te od czytelnika w y m a g a j ą. Mógłbym tu jeszcze pisać i pisać, dawać przykłady itd., ale wczoraj poruszyłem już jeden "temat-rzekę"...

Myślę, że ducha NASZYCH czasów.

Samuel, ja nie mówię, że cała "klasyczna" literatura się nadaje na przemiał, ale nie zamierzam udawać, że coś tam jest wspaniałe, kiedy dla mnie nie jest. Na dziadkach robił wrażenie jakiś pan z szabelką, który dajmy na to załatwił trzech przeciwników na raz. I ok, dziwne nie jest, że się podobał, ale oni nie widzieli "Gladiatora", czy Neo z "Matrixa", który umarł, zmartwychwstał, dotarł do sedna materii, gdzie zabijanie stało się banałem. I takie jazdy.
Czasy się zmieniły i literatura też musiała się zmienić. Mnie to cieszy.

VALDENS, są (NUDNE?) książki umykające naszej uwadze, znikające z regałów nie dlatego, że ich nakład został wyczerpany, ale dlatego, że w powodzi czytelniczych dróg do nikąd, giną nieocalone od zapomnienia, przepadają w trzewiach hurtowni po to, by zwolnić miejsce dla popłatnej szmiry.

ps. wolisz Condoma bardziej od Czarodziejskiej Góry?

V: "a dziadkach robił wrażenie jakiś pan z szabelką, który dajmy na to załatwił trzech przeciwników na raz. I ok, dziwne nie jest, że się podobał, ale oni nie widzieli "Gladiatora", czy Neo z "Matrixa", który umarł, zmartwychwstał, dotarł do sedna materii, gdzie zabijanie stało się banałem."

Nie, Valdens, nie o to chodzi. Nie chodzi o pana z szabelką, a konkretniej pewnie chodzi Ci o Podbipiętę i trzy tatarskie głowy ścięte mieczem. Trylogia była właśnie taką opowieścią, co prawda: o wiele większej wartości ze względu na wartszat, ale jednak sensacją obliczoną na konkretnego czytelnika ("ku pokrzepieniu serc". Tu przekaz jest tak samo prosty jak dzisiaj: emocje, nasi wygrywają. Ale nawet i tutaj większy jest warsztat pisarza, wszystko subtelniejsze.

Mi raczej chodzi o Bułhakowa, Camusa, Dostojewskiego, Saint-Exupery'ego, Flauberta, Zolę. O Żeromskiego, ba nawet o niego! Wszystko to dotyka człowieka i literatura traktująca o człowieku jest tym czego szukam.

Nic dziwnego, że moim polskim mistrzem stał się Nienacki i bynajmniej nie tylko za serię "Pan Samochodzik". Jego opisy są tak porażające, że gdy opowiada o burzy w lesie słyszę szum drzew. Współczesna zadowala się opisem w stylu: "padał deszcz, szumiały drzewa". Bo liczy się akcja, wygłupy i super miecz laserowy z trzema mocami.

Dzisiaj mamy postmodernizm i amerykańskie hasło, że "Telewizja ma BAWIĆ A NIE UCZYĆ". Coś mi się zdaje, że w podobny sposób traktujemy literaturę. Jesteśmy zmęczeni i nie mamy czasu na literaturę. Jak się wraca o 16 z roboty/z zajęć/ z lekcji to komu chce się jeszcze prowadzić własne poszukiwania między stronami książek?

Gdybym przejrzał bestsellery i po prostu zobaczył co się dzieje na rynku, aby stwierdzić jaki był jest naszych czasów konkluzja byłaby bardzo smutna - ludzie uciekają z rzeczywistości. Nie zachwyca ich świat, który widzą, raczej lepiej sprzedaje się narzekanie na świat współczesny w formie ("Gnój", "Zwał", "Lubiewo". Można uciec w
okrutnie piękny banał pitu pitu o marzeniach, przeznaczeniu i szczęściu i wszystkim co ma nadać kolory szarości dnia codziennego
(Coehlo, Zafon, "Dom nad rozlewiskiem", no i oczywiście w fantastykę (Pilipiuk, Sapkowski, Ziemkiewicz). Świat przestał być piękny, stał się plastikowy. Na tym tle wydawnictwo Czarne jest tym co koi moją duszę.

A wiesz co robi wielka literatura? Nie tylko bawi i uczy. W tym bawi w sensie pierwotnym, bo słowo bawić znaczyło kiedyś "zajmować czas". Ale wielka literatura jest po to, żeby ZACHWYCAĆ.

Powiem słowami Teresy Hołówki, autorki "Delicji ciotki Dee" - książki bezwzględnie obnażającej zachodną pustkę - "Amerykanie nie potrafią rozmawiać. A czym jest literatura, jeśli nie rozmową o życiu?"

Cieszę się, że nie jesteśmy jednomyślni, bo to wróży ciekawe rozmowy na bardzo podobne tematy.
Ustaliłem z naszym gościem, że będziemy wałkować na naszym portalu jego poradnik "Piszemy bestsellera". Będę cyklicznie wklejać kolejne rozdziały, a pod nimi Samuel, OWIASNKO (liczę na Was) i inni rozpętają burzę. Andrzej Pilipiuk będzie nas uspakajać, albo dowalać do pieca (trudno wyczuć) oraz odpowiadać na najciekawsze i najgłupsze pytania.

Ja też - napisałem koment - swoje zdanie - i zrezygnowałem
Nie wnosisz nic nowego - milcz
I czekam na was panowie

Być sobą. (jeśli to do mnie pytanie)

Ględźcie, bo mądrze gadacie - każdy ma swoje zdanie - i każdy wnosi dużo racji

my, Samuelu, my, stare zgredy, zwolennicy myślącej literatury. My, przeciwnicy uczenia się na skróty i wiedżminy

pozdrowienia od dziąślaka na przypiecku